ଅଭିମାନ

ଅଶାନ୍ତ ମୋ ପଦମାଳା,

ଅସଂଯତ ଶବ୍ଦମେଳା,

ଦେଖି ତୁମେ ରୁଷିଲେ ରୁଷିବ;

କେବେହେଲେ କିନ୍ତୁ ଥରେ

ମୌନେ ବିଜନେ ଅନ୍ତରେ

ଦିନେ ଏ ମୋ' ପଦ ତ ଦିଶିବ।।

ପ୍ରତି ଥର ଦୃଷ୍ଟିପାତ

ପ୍ରତି ପଦମାଳା ସାଥେ

ଶୁପ୍ତ ଭାବ ଉଠୁଥିବ ଫୁଟି;

ଘେନି ନବରବି ଜ୍ୟୋତି,

ନବ ଯଉବନେ ତାତି

ପୁଲକ ତୁମର ଯିବ ଲୋଟି ।।

ନିଶ୍ଚେ ଦିନେ ବିଚରିବ

ବିଶାଳ ଶବ୍ଦବିଭବ

ପରେ ଚକ୍ଷୁ ରଖି ନିବଦ୍ଧିତ;

ଖୋଜି ପ୍ରତି ଛନ୍ଦ ଅର୍ଥ

ଘାଣ୍ଟିବ ମୋର ସାହିତ୍ୟ

ନେତ୍ର ତୁମ ଥିବ ଉନ୍ମିଳିତ।।

ଅର୍ଥ ମତେ ଶବ୍ଦ ଖୋଜି

ଆଙ୍କିବି ଶକ୍ତି ନିୟୋଜି

ପ୍ରାଚୀ ନଭେ ନବ ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ;

ପ୍ରତୀଚୀରେ ଧୀରେ ଧୀରେ

ଆଙ୍କିବି କଲମ ଗାରେ

ଘନ ରାତ୍ରି ଅନ୍ଧକାରମୟ।।

ଭରା ଅଜଣା ଔତ୍ସୁକ୍ୟ

ମନେ ମୋ କରିବ ନୃତ୍ୟ

ଭରିଥିବ କେତେ ମାଦକତା;

ତୁମ ଚକ୍ଷୁ ତଳେ ତଳେ

ନୟନର ଉଷ୍ମ ଜଳେ

ଥିବ ତୁମ ପ୍ରୟାସ ବ୍ୟର୍ଥତା।।

ଦିନେ ତ ଆସିବ ଫେରି,

ଅତୀତକୁ ଝୁରି ଝୁରି

ଦେବ ପ୍ରାଣସଙ୍ଗିନୀଠି ମନ;

ମୋ ସାଥୀରେ ମିଶିବ ତ,

କରି ନେବ କୋଳାଗ୍ରତ,

ନ ରଖିବ ରାଗ ଅଭିମାନ ।।

ପ୍ରିୟଙ୍କା ପ୍ରିୟଦର୍ଶନୀ ଦାସ୍।

ସହଦେବଖୁଣ୍ଟା,ବାଲେଶ୍ଵର

7788977276