ବନ୍ଧନ

ଜାଣିଛ ଉର୍ମିଳା

ଏଇ ଅଳ୍ପକିଛି ବ୍ୟବଧାନରେ 

ହଜିଲା ମେଘ ଆଜି ଭାସମାନ

ବର୍ଷା ବି ହୋଇନି ବୋଧେ, ଦେଖ

ଶିହରି ଉଠିଥିବା ମାଟିର ବାସ୍ନା ବଦଳିଲାଣି 

ସଦ୍ୟସ୍ନାତା ରଜବତୀ ଭଳି , 

ବନ୍ଧନର ଏ ପ୍ରାଚୀନ ଶୃଙ୍ଖଳ କଣ 

ଛିଡେନି କି କେବେ ?

କାହିଁକି ଯେ ଏମିତି ହୁଏ

ଏହା ହିଁ ତାହେଲେ ଶୀତଳ ଦହନ ନା କଣ ?

ଦୀର୍ଘବର୍ଷ ତଳେ ଯେମିତି

ତୁମ ସତ୍ୟବତୀ ରୂପ ପାଇଁ

ଖଇଫୁଟା ଜ୍ବରରେ ପୀଡିତ ହୋଇ ସୁଦ୍ଧା

ଧର୍ମାବତାର ସାଜିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ଥିଲା କେହି ?

ସେଥରର ଅଗ୍ନିପରୀକ୍ଷା ସତ ଥିଲା କିନ୍ତୁ

ପ୍ରଥମ ଥର ପରେ ବାକି ଥର ଯାକ

ପତଙ୍ଗ ପ୍ରାୟ ଆତ୍ମାହୂତି ଦେବାକୁ 

ତିଳେ ତିଳେ ବିକଳାଙ୍ଗ ହେବା ଅଭିଳାଷରେ

ଅଭିନୟ ନଥିଲା କି ସବୁକିଛି ?

ତଥାପି ତୁମ ବୁଝିବା ଜ୍ଞାନ ପୂର୍ବରୁ

ତୁମେ ଦେବଯାନୀ ସାଜିଗଲ 

ଶୃଙ୍ଖଳାରେ ବନ୍ଧା କଚ ପାଇଁ 

ଏବେର ସହାନୁଭୂତି ତ ନିଷ୍ପ୍ରୟୋଜନ ନା !

ଯାତନାରେ ଦହଗଞ୍ଜ ହେବା ହିଁ

ପ୍ରେମ ନା କଣ ଯେ

ଜଳିବା କି ଜାଳିବାର ସମ୍ଭାବନା ଘେରରେ

ବାରମ୍ବାର ହଜିବା କି ହଜାଉଥିବା 

ଅଥବା ଅହରହ ଜୀବନ ଜୁଇର

ଏକ ଅଣନିର୍ବାପିତ ଜ୍ବାଳାରେ

ବିବ୍ରତ ଓ ସନ୍ତାପିତ ରହିଥିବା ପ୍ରାଣ ପାଇଁ ?

ମୋତେ ବି ଏବେ କମ୍ପଜ୍ବର

ଆଉଥରେ ଭିଜି ଭିଜି ମରିବାଠୁ

କବାଟ କିଳି ଘୋଡେ଼ଇ ଘାଡେଇ 

ଏକାକୀ ଥରୁଥିବା ଭଲ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା