ଓଦା ଓଦା ଆଖି ଓ ନିଦା ନିଦା ସ୍ଵପ୍ନ

ଓଦା ଓଦା ଆଖିରେ କିଛି ନିଦା ନିଦା ସ୍ଵପ୍ନ,

କିଛି ଫିକା ଫିକା ଅନୁଭୂତି,

ଅନୁଭୂତିରେ ରଙ୍ଗ ମାଖି ସାକାର କରିବାର 

ତୂଳିଟା ବୋଧ ହୁଏ କେଉଁଠି ଥୋଇ ଦେଇଛି ।

ରେଶମ କପଡ଼ାର ମଖମଲି ଶେଯରେ ଘୁମେଇ ପଡିଛି ସେ ।

ଅଥଚ, କାନଭାସଟା ପାଉ ନାହିଁ !

ରଙ୍ଗଡବାଗୁଡାକ ବି ଧରା ଦେଉ ନାହାନ୍ତି ଆଉ,

ରଙ୍ଗ ଛାଡି ଆସିଲାଣି ଜୀବନରୁ,

ମଳିନ ପଡିଗଲାଣି ସ୍ମୃତି ।

କେଜାଣି ! ନୀଳବର୍ଣ୍ଣ ଶୃଗାଳ ପରି 

ନ ହେଇ ଥିବ ସେ ନିଦା ନିଦା ସ୍ଵପ୍ନ ସବୁ ! 

ସ୍ଵପ୍ନଗୁଡିକ ଜୀବନ ବୃକ୍ଷରେ ଓହଳୁ ଅଛନ୍ତି ଯା'

ଓଲଟ ବୃକ୍ଷରେ ଲୋଟଣି ପାରା ପରି,

ଗଛ କେବେ ଉପୁଡି ପଡିବ ଓ

ତା' ସହ ପାରା ବି ଉଡିଯିବ ।

ଚୁଲି-ନିଆଁର ଏ ଡହଡହ ସଂସାରରେ

ବେଳେ ବେଳେ ରଙ୍ଗ ମଖା ସ୍ଵପ୍ନର ଆହ୍ଵାନ ବି

ଭାରିପଡୁଛି ଲୋ-ରେବ, ଲୋ-ନିଆଁ, ଲୋ-ଚୂଲିର ଡାକରୁ ।

ରେବ ତ ନାହିଁ, ଚରୈବତିର ଦ୍ଵାହିରେ ଯାହା ଜୀବନଟା ଚାଲିଛି ଆଜି ।