ପଖାଳ ରହସ୍ୟ

ବଳଭଦ୍ର କହୁଛନ୍ତି ଜଗା ଆଡେ ଚାହିଁ

ଆସିଗଲା ଝାଂଜି ଖରା କି କରିବା ଭାଇ !

ଜଗନ୍ନାଥ ସ୍ମିତ ହସି ବୋଲନ୍ତି ଉଦନ୍ତ

ପଖାଳ ମହିମା ଶୁଣ ଭାଇ ବଳବନ୍ତ ।

ଶୀତଦିନେ କାଂଜି ଆଉ ଗ୍ରୀଷମେ ଛତୁଆ

ପଣା ପୋଡପିଠା କରେ ବିଜ୍ଞାନୀ ଓଡିଆ ।

ସଂସାରର ସବୁଠାରୁ ଦୁର୍ଲଭ ପଖାଳ

ଖାଈ ଆରମ୍ଭ କରିବ ତୁମ୍ଭର ସକାଳ ।

ଆମ୍ଭ ଟଂକ ତୋରାଣିରୁ ତାହାର ଉତ୍ପତ୍ତି

ବିଶ୍ଵରେ ଅନ୍ୟ କେ ସ୍ଥାନେ ଅଗୋଚର ଅତି ।

ସରଳ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଯେଣୁ ହେଉଛି ବିସ୍ତାର

ହୋଟେଲ ବାଲାଏ ତାକୁ କରନ୍ତି ପ୍ରସାର ।

ଖାଇସାରି ଅନ୍ନ ମାଟି ହାଣ୍ଡିରେ ରଖିବ

ପେଜ ପାଣି ତହିଁରେ ଅଳପ ମିଶାଇବ।

ସକାଳୁ ପଲମ ଧୀରେ ଟେକିଲେ ଦେଖିବ

ସୁବାସ ତାହାର ଚଉଦିଗ ଚହଟିବ ।

ଇଛା ମତେ ଲୁଣ ଦେବ ଲେମ୍ବୁ ଟିକେ ଦଳି

ମାଟି ପଲମରୁ ବସାଦହି ଅଳ୍ପ ଢାଳି ।

ଆମ୍ବକଷି ତହିଁରେ ଭଂଗା ହୋଇଥିବ

ପୁଦିନା ସାଥିରେ ଲଂକା ଦଳା ହୋଇଥିବ ।

ସାଥେ ଥିବ ଚଟଣି ଭରତା ଶାଗ ଭଜା

ବଡ଼ିଚୁରା ଛୁଇଁ ଭଜା ଆମ୍ବୁଲଟି ଖଂଜା ।

ତୁଣ୍ଡପୋଡା ପତ୍ର ଥିବ ଓଲୁଅ ଚଟଣୀ

ନିମକଢ ଭଜା ସାଥେ କିଛି ଛଣାଛଣି ।

ଦୁଃଖୀର ସାଥିଟି ଲୁଣ ଲଂକା ଓ ପିଆଜ

ଭାତ ନଷ୍ଟ ହେବ ନାହିଁ ବାସି ହେଉ ସଜ ।

ଖାଇସାରି ଢକଢକ ପିଇବ ତା ପାଣି

ମହୌଷଧି ଅଟେ ପରା ଖରାକୁ ତୋରାଣୀ ।

ଶୀତ ଦିନେ ବାଡିପଟେ ଖରା ପିଠି କରି

ଘରଣୀ ମାନେ ବସନ୍ତି ପଖାଳ ଆବୋରି ।

କନ୍ୟା ଯେବେ ବାହାହୋଇ ବାପଘରୁ ଯାଏ

ତୋରାଣୀଖିଆ ବିଧାନ ସମାହିତ ହୁଏ ।

ଜଗତରେ ଧୀରେ ଧୀରେ ମହିମା ପ୍ରକାଶ

ବିଂଶ ମାର୍ଚ୍ଚ ପାଳେ ବିଶ୍ୱ ପଖାଳ ଦିବସ ।

ଜଗନ୍ନାଥ କହି ସାରି ମୁରୁକି ହସନ୍ତି

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଟଂକ ତୋରାଣିଟି ବାଢି ଦେଉଥାନ୍ତି ।