ଯୁଦ୍ଧ ଓ ଶାନ୍ତି

ଯୁଦ୍ଧ

ଚତୁଃର୍ଦିଗେ ମୁଁ କାୟା ବିସ୍ତାରିଛି

ପୃଥିବୀକୁ ପରା ଥରାଇ ଦେଇଛି

ମଣିଷ ପଣିଆ କରିଛି ଦୂର

ପରିବାରକୁ କରି ନାରଖାର l

ଶାନ୍ତି

ଜ୍ଞାନର ଆଲୋକ ମୋ ଛୋଟ ଘର

ସ୍ନେହ, ପ୍ରେମରେ ମୁଁ ଭରପୁର

ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭକ୍ତି ଜ୍ଞାନ ଯୋଗ ବଳରେ

ଅନ୍ଧାକାର ମୁଁ କରଇ ଦୂର

ବୈକୁଣ୍ଠ ଅଟେ ମୋ ପରିବାର l

ଯୁଦ୍ଧ

ଗୁଳି ଗୋଳା ବୋମା ବାରୁଦ ଧରି

କରି ଦେଇଛି ମୁଁ ମେଦିନୀ ଭାରୀ

ବିକଟାଳ ହସରେ ଫାଟେ ଧରଣୀ

ମୁଁ ଅଟେ ପରା ସଭିଙ୍କ ମଣି l

ଶାନ୍ତି

କିଆଁ କରୁ ତୁ ଏତେ ଅନର୍ଥ

ଜୀବନ ତୋର ହୋଇବ ବ୍ୟର୍ଥ

କି ଲାଭ ପାଇବୁ କରି ଏପରି

ଦୁର୍ଲଭ ଜୀବନ ବିନାଶ କରି l

ଯୁଦ୍ଧ

ବଡ ବୋଲି ଭାବି କରେ ଅନର୍ଥ

ବିଶାଳ ରୂପରେ କରିଛି ଗ୍ରାସ,

ମୋହ ଲଗାଇ ମୁଁ ଚତୁଃର୍ଦିଗେ

ସାରା ସୃଷ୍ଟିକୁ କରେ ବିନାଶ l

ଶାନ୍ତି

ବୁଲୁଛୁପାଏ?

ଯୁଦ୍ଧ

ଅମୃତ ଅନଳେ ମୋତେ ଗିଳିଲୁ

ଉଚିତ ଶିକ୍ଷା ମୋତେ ତୁ ଦେଲୁ

ହାର ମାନିଲି ତୋ ପାଖରେ

ଶାନ୍ତି ଭରିଯାଉ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ l

ସୁକାନ୍ତି ହୋତା