ବୈଶାଖ

ଜୀବନଟା ଜଳୁଥିଲା ଦୀପାବଳି ପରି

ସରି ସରି ଆସେ ଏବେ ସଳିତା ଟିକକ l

ବର୍ଷା -ବସନ୍ତ -ବୈଶାଖ...

ଜୀବନର ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅନୁଭବ,

ଏକାନ୍ତ ନିଜର ଏବଂ ସମ୍ପୂର୍ଣ ଏକକ l

ମମତାର ବର୍ଷାରେ ଭିଜା ରୂପେଲି ଶୈଶବ,

ବସନ୍ତ ମଳୟ ଭରା ସୁନେଲି ଯୌବନ,

ସକାଳର କଅଁଳ ଖରା ଡେଇଁ

ଏବେ ଖାଲି ଚାରିପଟେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଅପରାହ୍ନର l

ଆଗରୁତ ଜାଳୁଥିଲା ସଳିତାଟି

ସାଥେ ନେଇ ଅନେକ ଉତ୍ସାସ୍ୱ l

ତାଜିବାକୁ ଆସିଥିଲେବି ଆହୁରି ଅନେକ l

ଜୀବନର ଚଲାବାଟେ ଯେତେ କୋଳାହଳ,

ହଜନ୍ତି ସଭିଏଁ, ପଥହରା ହୋଇ l

ଧୀରେ ଧୀରେ ଥମିଯାଏ କୋଳାହଳ ଯେତେ

କମିଯାଏ ସଳିତାର ଜାଳିବାର ତେଜ l

ବୈଶାଖ ଝାଂଜିରେ ଏକ ପତ୍ରହୀନ ବୃକ୍ଷ l

ଉଦାସିଆ ଆଖିରେ ଭରେ ଆଶଙ୍କାର ସ୍ବପ୍ନ l

ବୁଢିଆଣୀ ଜାଲ ପରି ଭବାନ୍ତର ସବୁ

ନଥାଏ କେହିବି ଟିକେ ଦେବାକୁ ନରମ କାନ୍ଧ l

ବୈଶାଖର ତାତି ଆଉ ତୃଷିତ ବୟସ,

ବାଁକୁଲି ବାଡ଼ିରେ ମପେ ବଳକା ଆୟୁଷ l

ତୃପ୍ତି ସାହୁ