ପାପ

ସାମାଜିକ ନ୍ୟାଯ୍ୟ ନୁହେଁ ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟ ତା ଫଳ ବୋଲାଏ ପାପ

ପ୍ରତି ହୃଦୟରେ କମି ବେଶି ଧାରେ ରୁହେ ତାର ଛଇଛାପ ।

କେ' ମହତମନା ବିଚାରଇ ସିନା କିଏ ଜାଣି ଆଦରଇ

ଉତ୍ତେଜନା ବଶେ ଆଦରଇ ଶେଷେ ହୃଦୟେ ଭୟ ପାଳଇ ।

ଯଦି ଅନ୍ତର୍ମନ କଦବା ମନ୍ଥନ ହୁଅଇ ଅଳ୍ପେ ବହୁତେ

ଶାନ୍ତି ହୁଏ କ୍ଷୟ ହୃଦୟ ନିଶ୍ଚଂୟ ଝିଙ୍ଗାସଇ ସେ ମୁହୂର୍ତ୍ତେ ।

ହେଲେ ଅଜ୍ଞାତରେ ସେ କର୍ମ ଆଧାରେ ହୃଦ ନ ପାରେ ଯା' ଚାଖି

ଫଳ ହେବ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଲେ ଅନୁତପ୍ତ ହୃଦୟେ ରୁହେନି ଲାଖି ।

ଏ ଦୁଇ ପର୍ଯ୍ୟାୟେ ପାପ ରହିଥାଏ ଜୀବନର ପରିଧିରେ

ଜ୍ଞାତ ଓ ଅଜ୍ଞାତ ହେଲେ ଫଳ ସ୍ବତଃ ମିଳଇ "ବିଧି'' ବିଧିରେ ।

କର୍ମଫଳ ଯଦି ଆବେଶେ ଆରୋଧି ରଖିଛି ଜୀବନ ଚକ୍ର

ନ ବୁଝି ଏ ମର୍ମେ କିଆଁ ଅପକର୍ମେ ସେ ଗତି କରିବା ବକ୍ର ?

ଯେ କରମଫଳ କରିବ ବିକଳ ଜୀବନ, ଜୀବନ ଅନ୍ତ

ଶ୍ରେଷ୍ଟତ୍ବରେ ଜଡି କାହିଁକି ଆଲୋଡି ଯିବା ସେ କରମେ ସ୍ବତଃ ।