ସରଗପୁର

ମାନସ ରଞ୍ଜନ ପଟ୍ଟନାୟକ

ଗୋପବନ୍ଧୁଙ୍କର ଆଶା ଯେ ପୁରଣ

ହୋଇଲ ପବିତ୍ର କାଳେ,

ବନ ବିଦ୍ୟାଳୟ ସ୍ଥାପନା କରିଲେ

ତମାଳ, ବକୁଳ ମୁଳେ !

ଯୋଗ ଦେଇଥିଲେ ଆଚାର୍ଯ୍ୟ ପଣ୍ଡିତ

ଗୋଦାବରୀ କୃପାସିନ୍ଧୁ,

ଶିକ୍ଷାଦାନ କଲେ କୁଞ୍ଜ ବନେ ରହି

ଝରିଲା ବିଦ୍ୟାର ବିନ୍ଦୁ !

କେତେ ଝଡଝଞ୍ଜା ପବନର ସ୍ରୋତ

ଭାଙ୍ଗି ନାହିଁ ତାଙ୍କ ନୀଡ,

ଉଣେଇଶ ସାଲ ନଅର ମନ୍ଦିର

ଶିକ୍ଷାଳୟର ଉହାଡ !

ବୈଶାଖର ତାତି ଶ୍ରାବଣରେ ଝରା

ମହକିଲା ତପବନ,

ପବିତ୍ର ମାଟିରେ ରହି ଛାତ୍ରମାନେ

କରିଲେ ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ !

ଛୁରିଆନା ବଣ ମାଳତୀ କୁଞ୍ଜରେ

ଅପୂର୍ବ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ଦୃଶ୍ୟ,

କାକଳୀ କୂଜନେ କୋକିଳ ମାଧୁରୀ

ସୁଗନ୍ଧ ମହକ ବାସ !

କେତେ ବତାସ ଯେ ବୋହିଲା

ସେତେବେଳେ ନୁଆଁଇଲେ ନାହିଁ ମଥା,

ସମଗ୍ର ଉତ୍କଲେ ବାଣ୍ଟି ଚାଲିଥିଲେ

ଶିକ୍ଷା ଶୋଭନୀୟ ବାର୍ତ୍ତା ।

ଜାଗେଶ୍ଵରୀ ପୀଠ ମୂକ ସାକ୍ଷୀ ଥିଲା

ସୁଆଣ୍ଡୋ ଗ୍ରାମରେ ସେତ,

ପଞ୍ଚ ପ୍ରାଣ ମିଳି ଶପଥ କରିଲେ

ସହାୟ ହୁଅ ଆରତ !

ସାକ୍ଷୀଗୋପାଳଙ୍କ ପଶ୍ଚିମ ପାରୁଶେ

ଗଢିଲେ ବିଦ୍ୟାମନ୍ଦିର,

ବନବିଦ୍ୟାଳୟ କମନୀୟ ଚିନ୍ତା

ଆହା ମୋ ସରଗପୁର ।