ବିପର୍ଯ୍ଯସ୍ତ ପରିବେଶ

ବିପର୍ଯ୍ଯସ୍ତ ପରିବେଶ କେତେବେଳେ ସୁନାମି କାଟ୍ରିନା କେବେ ପୁଣି ମରୁଡି

ବା ବଢି ପ୍ରକୃତିର ବିପର୍ଯ୍ଯସ୍ତ ରୂପ ଆପଣା ଗୋଡରେ ମାରିଣ କୁରାଢି ।

ତିନି ଭାଗ ଜଳ ଧରାଧାମେ ଏକ ଭାଗ ପୁରିଅଛି ମାଟି

ପର୍ବତ ଜଂଗଲ ସବୁଜିମା ସବୁ ଧ୍ୱଂସ କଲୁ ଆମେ କାଟି ।

ଗଢୁଅଛୁ କଂକ୍ରିଟ୍ ଜଂଗଲ କାଟିକୁଟି ସବୁ ଗଛଲତା

ଖଣି ଖାଦାନକୁ ଖୋଳି ଯନ୍ତ୍ର ମାନବ ଅମରମତା ।

ଜାଳୁ ଆମେ ପେଟ୍ରୋଲ ଡିଜେଲ ଆଦି ଇନ୍ଧନକୁ ଉଡାଇ ପବନ

ବାୟୁମଣ୍ଡଳକୁ କରୁ ଅବକ୍ଷୟ କରି କଳ କାରଖାନା ମାନ ।

ଉର୍ବରକ ବଦଳରେ ଢାଳୁ କ୍ଷେତରେ ରସାୟନିକ ସାର

ଉଦବାୟୁ ବାଷ୍ପ ଧିରେ ଧିରେ କ୍ଷୟ କରେ ଓଜନ ସ୍ତର ।

ଶୀତତାପ ନିୟନ୍ତ୍ରକ ଆଦି ଆରାମ ଦାୟକ ଯନ୍ତ୍ର

ଆରାମପ୍ରଦ ହେଲେହେଁ ପ୍ରକୃତିର ସବୁ ପୀଡା ତନ୍ତ୍ର ।

କେତେଦିନ ଆଉ ଆମ ସୁନ୍ଦର ଧରାକୁ ନାରଖାର କରି

ପ୍ରଗତିର ଜୈତ୍ରବାନା ଉଡାଇବା ବିଷର ବଳୟ ସୃଷ୍ଟି କରି !

ବାପୁ ଦେଖିଥିଲେ ସ୍ୱପ୍ନ ଗ୍ରାମେ ଗ୍ରାମେ କୁଟିର ଶିଳ୍ପର

କାଟି ପିନ୍ଧ କୁଟି ଖାଅ ସରଳ ଜୀବନ ଯାପନ କର ।

ଠୁଳ କରିବାକୁ ଧାଉଁ ଆମେ ସୁଖର ସାଧନ ଅସରନ୍ତି

ସାଧନରେ କିବା ଲାଭ ନାହିଁ ଯଦି ତହିଁ ତିଳେ ଶାନ୍ତି ।

ଅବସର ବିନୋଦନ ପାଇଁ ଯାଉ ଆମେ ପ୍ରକୃତି କୋଳକୁ

ପ୍ରକୃତିକୁ ବିପର୍ଯ୍ଯସ୍ତ କରି ଯିବା ଆମେ ଆଉ କେଉଁଠାକୁ !

ଜୀବନ ଟା ଅଢେଇ ଦିନର ଦିନେ ଜନ୍ମ ଦିନେତ ମରଣ

ବାକି ଅଧା ଦିନ ପାଇଁ ଏତେ ପରିପାଟୀ କାହିଁ ଅକାରଣ !

ବନ୍ଦକର ବନସାଇ ପାଠ ପ୍ରକୃତିରେ ସବୁଜିମା ଭର

ପ୍ରକୃତିକୁ ଭଲ ପାଇ ଶିଖ ନୂତନ ଜଂଗଲ ସୃଷ୍ଟି କର ।

ଧରଣୀକୁ ଦେବା ଆମେ ଯେତେ ପ୍ରାକୃତିକ ପରିବେଶେ ଭରି

ସୁନାମି କାଟ୍ରିନା ଫାଇଲିନ୍ ହୁଡୁହୁଡ୍ ଛାଡି ଯିବେ ଡରି ।

ହରସିତ ହୋଇଣ ପ୍ରକୃତି ହସିଉଠୁ ଜୀବନ ଆମର

ହଳଦୀ ବସନ୍ତ ଉଡିବୁଲୁ କୁହୁତାନ ଶୁଭୁ କୋଇଲିର ।

-ବିଶ୍ଵେଶ୍ୱର ମାଝୀ-