ଆସ ଆଗୋ ସଖୀ

ସରାଗେ କି ନଇଁ       ତଡାଗେ ଏ କଇଁ

       ଫୁଟିଛି ଜୋଛନା ଛୁଇଁ

ଏତେଦିନ ପରେ     ଦେଖ ଗୋ ଉପରେ

       ଚନ୍ଦ୍ରମା ଆସିଛି ଉଇଁ ।

ଆସ ଆଗୋ ସଖୀ      ସ୍ନେହଭାବ ରଖି

       ବାହାରେ ବସିବା ଆଜି

ବହୁଦିନ ହେଲା       ଆଉ ସଞ୍ଜବେଳା

       ବସିନାହେଁ ସାଥୀ ସାଜି ।

ଆପଣା ଜଞ୍ଜାଳେ     ସମସ୍ୟା ହିଁ ଜାଳେ

      ବିତିଗଲା କେତେ ବର୍ଷ

ଦୁହେଁ ପାଖେ ବସି      ପାରିଲେନି ରସି

      ମୁହଁରେ ଫୁଟାଇ ହର୍ଷ ।

ଆଉଥରେ ମଜି        ସପନରେ ହଜି

       ଘାଣ୍ଟିବା ପୁରୁଣା ଦିନ

ପରସ୍ପରେ ଚାହିଁ       ଆଜି ଟିକେ କାହିଁ

       ନକରିବା ରୋଷ ଛିନ୍ନ ?

ଥିଲା ସବୁ ଯାହା        ଘଟିବାକୁ ତାହା

       ଘଟି ତ ଯାଇଛି ସରି

ଦୁଃଖ ପଛେ ଥାଉ     କିପାଇଁ ଗୋ ଆଉ 

       ଜୀଇଁବା ଯାତନା ଭରି ।

ଅବିଶ୍ଵାସ ବିଷ         ରଖି ହେବ କିସ

      କେତେକାଳ ଆଉ ବାକି

ଜାଣୁଜାଣୁ ସତ         ଲାଗୁନ ଉଷତ

      କୋହ ତ ରଖିଛ ଜାକି ।

ଏଣେତେଣେ ଗଡି     ସ୍ମୃତି ଯେତେ ପଡି

      ରହିଛି ଆଗର ବୋଲି

ଆସ ଆସ ଥରେ     ଆଜି ଗୋ ସତରେ

      ସାଉଁଟିବା ମନ ଖୋଲି ।

ଜଞ୍ଜାଳ ଜ୍ୟାମିତି        କଷୁ କଷୁ ନିତି

      ଲେଖିଲି ଯେତେକ ଗୀତି

ଧ୍ରୁବସତ୍ୟ ଏହି        ଆଉ ନାହିଁ କେହି

       ସବୁ ତ ତୁମର ପ୍ରୀତି ।

ଛନ୍ଦି ଦେଇ ବାହା       ଦୁଇ କପ ଚାହା

      ପିଇବା ପିଣ୍ଡାରେ ଆସ

ଆଜି ତୁମ ଶୋଭା     ସତେ ମନଲୋଭା

      ମହକୁଛି ଦେହ ବାସ ।

      ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା