ହେ ବିଶ୍ବକର୍ମା

ମୃଣାଳ ଛିଦ୍ରରେ ପ୍ରବେଶି ସୂକ୍ଷ୍ମଦର୍ଶନ ଧ୍ୟାନେ

ନ ପାଇଲ ମୂଳ ଅନ୍ବେଷି ନିଜ ଉଦ୍ଭବ ସ୍ଥାନେ , 

ସସ୍ର ଚତୁର୍ଯୁଗ ଧ୍ୟାନରେ ନିରୀକ୍ଷଣରେ ବିତେ

ଓଁ କାର ଶବଦ ବ୍ରହ୍ମରେ ତତ୍ତ୍ବ ନିବେଶି ଚିତ୍ତେ ।

ତଦନ୍ତେ ପରମକାରଣ ତେଜି ତୁମ୍ଭର ଚେତା 

କରନ୍ତେ ସ୍ବରୂପଧାରଣ ହେଲ ଶ୍ରୁତିର ବେତ୍ତା ,

ସୃଷ୍ଟି ସଂରଚନା ନିମିତ୍ତ ଦେଲେ କରୁଣା ବାରି

ପ୍ରାପତେ କରିଲ ଆୟତ୍ତ ସାଧ୍ୟେ ନଯାଇ ହାରି ।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଭୂଲୋକ ନିର୍ମାଣେ ରଖ ସାଧନ ଭରି

ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଉତ୍ପତ୍ତି କାରଣେ ମନ ମନ୍ଥନ କରି ,

ଊର୍ଦ୍ଧ୍ବକୁ ଚଳନ୍ତି କୁମାର ଚାରି ଅନ୍ବେଷି ପିତା

କ୍ରମେ ସପ୍ତ ଋଷି ଅପାର ଜ୍ଞାନେ ସାଧନ୍ତି ଚିନ୍ତା ।

ଦକ୍ଷ ପ୍ରଜାପତି ସହିତ ମନୁ ମନାବୀ ସୂତ୍ରେ

ସୃଜିଲ ସଂସାର ବିହିତ ତାଙ୍କ ବଂଶଜ ପୁତ୍ରେ ,

ରଚିଅଛ ପ୍ରାଣୀ ମାନବେ ବ୍ରହ୍ମେ ପୂରିଛି ବାସ

ଆଶ୍ବିନ ସଂକ୍ରାନ୍ତି ଆହବେ ବିଶ୍ଵକର୍ମା ହେ ଆସ ।

ନିର୍ମାଣ ଶାସ୍ତ୍ରର ନିୟନ୍ତା ଆହେ ଜଗତ ଧାତା

ଯନ୍ତ୍ରୀ କାରିଗରୀ କରତା ସର୍ବ ବିଦ୍ୟାର ଦାତା ,

ସୃଷ୍ଟି ସନ୍ତୁଳନେ ଭରାଇ ଯେତେ ରକ୍ଷଣ ବିଧି

ସାମର୍ଥ୍ୟରେ ଦିଅ ଧରାଇ ବାସ୍ତୁ ନିର୍ମାଣେ ସିଦ୍ଧି ।