ଯୋଗଜନ୍ମା ଜଗନ୍ନାଥ

ହେ ବିଶ୍ୱ କରତା ଭାଗ୍ୟର ବିଧାତା

    ଯୋଗଜନ୍ମା ଜଗନ୍ନାଥ ।

ଅଖିଳ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ   ତୁମରି ଆଶ୍ରିତ

    ବୋଲାଅ ଜଗତ ନାଥ ।।

ମୁଁ ସ୍ପର୍ଶ କାତର  ନିମିତ୍ତ ମାତର

   ଦେବାକୁ ନାହିଁ ମୋ'କିଛି ।

ଯାହା ଥିଲା ସବୁ ହଜେଇ ସାରିଛି

   ନିଜେ ମୁଁ ମାତର ଅଛି ।।

   

ପ୍ରଣତିର ଫୁଲ    ଭକତିର ମାଳ

    ଶରଧା ଚନ୍ଦନ କରି ।

ବାଢି ଦେଉଛି ମୁଁ ତୁମ ଶ୍ରୀ ପୟରେ

   ଅଶ୍ରୁ ନୈବେଦ୍ୟ ଭରି ।।

ଅଶ୍ରୁ ନୁହେଁ,ୟେ ମୋ'ନୟନ ନିର୍ମାଲ୍ୟ

    ଭାବନାର ବର୍ଣ୍ଣମାଳା ।

ଭାବନା ନୁହେଁ ୟେ  ଭଗ୍ନ ହୃଦୟର

     ଭଙ୍ଗୁର ମୁଖଶାଳା ।।

ମୁଖଶାଳା ମୋର ମର୍ମେମର୍ମେ ମାଗେ

     ତୁମରି ନିତ୍ୟ ନିବାସ ।

ହୃଦୟେ ମୋହର   ଭାବର ନିର୍ଝର

     ତୁମ ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରକାଶ ।।

ଭାବରେ ଭାବରେ  ଭକତି ବାଢୁଛି

    ଆଞ୍ଜୁଳା ଆଞ୍ଜୁଳା ଭରି ।

ଅଞ୍ଜଳିକୁ ମୋର ଅର୍ଘ୍ୟ ଭାବିନେଇ

    ସ୍ଵୀକାର କର ଶ୍ରୀହରି ।।

ତୁମକୁ ଦେଖିବି ସେମିତି କାହିଁ ମୋ'

   ଦିବ୍ୟ ଶକ୍ତି ଦିବ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟି ।

ତଥାପି ମନରୁ  ଦେଖି ମୁଁ ଚାଲିଛି

   ତୁମେ ବ୍ରହ୍ମ,ତୁମେ ସୃଷ୍ଟି ।।

ନିଆରା ପଣରେ ତୁମକୁ ଦେଖିଲେ

   ନିଆରା ନିଆରା ଦିଶ ।

ନିଆରା ଭଙ୍ଗୀରେ ନିରେଖି ନିରେଖି

    ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସ ।।

ତୁମେ ତ ନିଆରା ଠାଣି ବି ନିଆରା

    ନିଆରା ତୁମରି ଆଖି ।

ଆଖିରେ ଆଖିଏ ସପନକୁ ନେଇ

    ଭିଜି ହଜି ହୁଏ ସାକ୍ଷୀ ।।

ଆହେ ଗୋପୀନାଥ ସାକ୍ଷୀ ଭାଗବତ

    ଘେନ ଅଧିନ ପ୍ରଣତି ।

ବାଇଶି ପାହାଚ  ତଳେ ପ୍ରଣିପତ୍ୟ

    ଅପେକ୍ଷିତ ଦିନରାତି ।।