ଅରକ୍ଷ ରକ୍ଷଣ

ଆହା କି ଦିଶଇ ଶୋଭା

ବିଲକ୍ଷଣ ଜ୍ୟୋତିଯୁତ ରୂପକାନ୍ତି ବଡ ଶୋଭା

ରତ୍ନ ସିଂହାସନେ ବସି ଲାଗୁଛନ୍ତି ମନଲୋଭା ।

ଭାଇ ଓ ଭଉଣୀ ସଙ୍ଗେ

ବିରାଜମାନ ହୋଇଣ ସାଜିଛନ୍ତି କେତେ ରଙ୍ଗେ

ତୁଳସୀ ଦୟଣା ସହ ଆଭୂଷଣ ଶୋହେ ଅଙ୍ଗେ ।

କଟୀ ତଟେ ପୀତ ବାସ

ଚମକେ କୌସ୍ତୁଭ ମଣି ଝଲସି ହୃଦ ପାଶ

ଶଙ୍ଖ ଚକ୍ର ବେନି ଭୁଜେ କରନ୍ତି କଳୁଷ ନାଶ ।

କର୍ପୂର ଚନ୍ଦନ ବୋଳା

ହୃଦୟରେ ବିଷ୍ଣୁପ୍ରିୟା ମସ୍ତକେ କିରୀଟ ତୋଳା

ରଙ୍ଗାଧରେ ସ୍ମିତହାସ୍ୟ ଦର୍ଶନେ ଭକତ ଭୋଳା ।

ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଛ ଅତି

ତୁମ ରୂପେ ଚିତ୍ତ ମୋହି ବସିଛନ୍ତି କେତେ ଯତୀ

ସେ ରୂପ ଦର୍ଶନେ ମୋର ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଛି ମତି ।

କରୁଣା ସାଗର ଯେଣୁ

ବଡଦାଣ୍ଡେ ଭକ୍ତଜନେ ଗହଳ ଲଗାନ୍ତି ତେଣୁ

ମନେ ଆଶା ଅସୁମାରି ପାଇବାକୁ କୃପା ରେଣୁ ।

ସଦୟ ନୋହିଲ ଯେବେ

କାହା ଆଗେ ଜଗନ୍ନାଥ କଷଣ କହିବି ତେବେ

ନେହୁରା ହେଉଛି ପ୍ରଭୁ ବିନତି ଶୁଣିବ କେବେ ?

ଅରକ୍ଷ ରକ୍ଷଣ ବୋଲି

ତୁମ୍ଭ ଶ୍ରୀପୟରେ ମୋର ଅଭିମାନ ଦେଲି ଖୋଲି

ଅନୁକ୍ଷଣେ ମହାବାହୁ ଶ୍ରୀଭୁଜେ ରଖ ହେ ତୋଳି ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା