ଭାଙ୍ଗିଗଲା ସୁନାବସା

 ସ୍ଵପ୍ନ ହଜିଗଲା ମନ ମରିଗଲା 

   ଭାଙ୍ଗିଗଲା ସୁନା ବସା , 

ସାତ ଜନମର ସାଥୀ ହେଲା ପର 

  ମଉଳିଗଲା ମୋ'ଆଶା । 

 ଅଦିନିଆଁ ଝଡ ଭାଙ୍ଗିଦେଲା ନୀଡ 

   ନାହିଁମୋର  ଥଳକୂଳ , 

ଭାଗ୍ୟକୁ ଆଦରି ଯାଉଚିମୁଁ' ଚାଲି 

    ସଙ୍ଗତେ  ଶିଶୁଚପଳ ।

ମହଲର ଚାବି ଦେଉଚି ଫେରାଇ 

   ଲୋଡା ନାହିଁ ମୋର କିଛି , 

ସମ୍ପର୍କରେ ଫାଟ କଲାକେ' ଉଦ୍ରେକ 

    ବୁଝି ପାରୁନି  ମୁଁ'କିଛି । 

ମୋ ଭଲ ପାଇବାର ଏଇ ପୁରସ୍କାର 

    ଦେଲ ମୋତେ ଛାଡପତ୍ର , 

ସନ୍ଦେହ ସନ୍ଦେଶ କଲାକି ବିବଶ 

   ଖୋଲି କୁହ କେତେ ସତ । 

ସ୍ନେହ ଆଶିଷର ରତ୍ନମୁଦି  ନିଅ 

   ଧରିଛି ଖୋଲି ହସ୍ତରେ , 

ସମ୍ପର୍କର ଡୋରି ଦେଲ ଛିନ୍ନକରି 

   ଚାଲି ଯିବି  ବହୁଦୂରେ । 

ତୁମ ମୁଦି ନିଅ ମୋର ମୁଦି ଦିଅ

   କହୁଚି ମୁଁ   ଉଚ୍ଚସ୍ଵରେ , 

ସମ୍ପର୍କ ଯେଉଁଠି  ତିଷ୍ଠି ପାରିଲାନି

   ସ୍ନେହପୂର୍ଣ୍ଣ  ପ୍ରୀତିଘରେ ।  

  

ଭରଣ ପୋଷଣ ନାହିଁ ପ୍ରୟୋଜନ 

  ନାହିଁମୋର ଲୋଭମାୟା , 

ଭାଗବଣ୍ଟା ଧନ ଚାହେଁନି ଏ'ମନ 

  ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭିନ୍ନ ମୋ କାୟା । 

ମହଲଲେ ପ୍ରାଚୀର ନୁହେଁ ଶୁଭଙ୍କର 

    କନ୍ଦଳରେ ଜଳେଗୃହ , 

ଦୁଇଟି ଆତ୍ମାର ମାନ ଅଭିମାନ 

  ବେନିନେତ୍ରେ  ଆଣେଲୁହ । 

ଏ'ଛବିର ସନ୍ଦେଶ ଅନୁଶୋଚନାର 

    ଦମ୍ପତି ଦୁଃଖଦ କ୍ଳେଶ , 

 କଵିଭାବନାରେ ଲେଖନୀ ପୃଷ୍ଠାରେ 

    ଆତ୍ମାକରେ ପାରିତୋଷ । 

ସମାଜିକ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଉଚି ସହସା 

   ହେ'ପ୍ରିୟ ପାଠକ ଗଣ , 

ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ହସ୍ତ  ଛାଡିବନି ସତ 

   ରହିଲା ତୁମକୁ ରାଣ ।