ମଥା ନୁଆଇନି କଦା

ଏଇ ଦେଶ ମୋର ସୁନାଠାରୁ ବଳି

କିଏ ହେବ ତା'ର ସରି ,

ଧୂଳି-ମାଟିରେ ଯା'କୋଣେ ଅନୁକୋଣେ

ମମତା ରହିଛି ଭରି ।

ଗଙ୍ଗା,ଗୋଦାବରୀ,ନର୍ମଦା,କାବେରୀ

ଅଟନ୍ତି ଯା' ଗଳାହାର ,

ଗିରିରାଜ ତା'ର ମଥାର ମୁକୁଟ

ଚରଣ ଧୁଏ ସାଗର ।

ସବୁଜ ବନାନୀ ବସନ ତାହାର

ଗରଭରେ ହୀରା-ମୋତି ,

ବାରବାର ଆସି ଲୁଣ୍ଠନକାରୀଏ

ନେଇଛନ୍ତି କେତେ ଲୁଟି ।

ଭୀରୁ କାପୁରୁଷ ଦଳ ଯେତେବାର

କୁଚକ୍ରାନ୍ତ କରିଛନ୍ତି ,

ଏ ମାଟି ମାଆର ବୀର-ବୀରାଙ୍ଗନା

ତା' ସମ୍ମାନ ରଖିଛନ୍ତି ।

ଧର୍ମ,ରୀତି,ନୀତି,ସଭ୍ୟତା,ସଂସ୍କୃତି

ଉତ୍କର୍ଷ ତାହାର ସଦା ,

ଡରିଯାଇ କେବେ ବଇରୀ ଆଗେ ସେ

ମଥା ନୁଆଇନି କଦା ।

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ସେ ତ ବିଶ୍ୱର ଆଦର୍ଶ

ଶକ୍ତିଦାୟୀ-ଶାନ୍ତିମୟୀ ,

କୋଟିଏ ପ୍ରଣାମ ଜଣାଉଛୁ-ଯେତେ

ତା' ସନ୍ତାନ ପଦ ଧ୍ୟାୟୀ ।।