ପରାହତ ଝଡ

ଚାଲ ପୁଣି ଗଢିବା ଭଙ୍ଗା ସ୍ମୃତି ସାଉଁଟି

ସେଇ ଝାଟି ମାଟିରେ ନୂଆ ଘର ଏଇଠି

ମଶାଣି ଏ ଭୂଇଁରେ ସବୁଜିମା ଲୋଟିବ

ଏ ମାଟିରେ ଏଇଠି ପୁଣି ଫୁଲ ଫୁଟିବ !

ଭଙ୍ଗା ଗଢା ସଂସାରେ ଭାଙ୍ଗି କିଏ ପଡିଛି ?

କଟା ଗଛ ମୂଳରୁ କୁଆଁଟେ ତ ମେଲୁଛି !

ଆଶା‐ବୃନ୍ତ ଦୋହଲି ଗୋଟେ ଫୁଲ ଝଡିଲେ

ସ୍ତବକରୁ କଳିକା ସବୁ କ'ଣ ମଉଳେ !

ମୁକାବିଲା ପାଇଁ ତ ଏ ମଣିଷ ଜନମ

ଛାତି ତଳ ରକ୍ତ ତା' ଝଡଠୁ ବି ଗରମ

ପଙ୍କରେ ପହଁରି ପଦ୍ମ ଯେ ତୋଳୁଛି

ଝଡ ଆଜି ଧୈର୍ଯ୍ଯ ତା' ପବନରେ ମାପୁଛି ! !