ନିଦାଘ

   

ଋତୁଚକ୍ରରେ ନିଦାଘ ଆସେ

ଝାଞ୍ଜି ପ୍ରବାହ ନେଇ

ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣ ଲାଗେ

ସତେ ଯେମିତି ଏଇକ୍ଷଣି 

ଦେବ ସବୁ ଜାଳିପୋଡି...

ବାଷ୍ପୀଭୂତ ହୁଏ ଜଳ

ଧରଣୀ କୋଳରୁ

ପୁନର୍ବାର ଫେରିବାକୁ 

ଜନନୀ କୋଳକୁ

ଉପଶମ ଦେବ ଗର୍ଭ ଜ୍ଵାଳାକୁ ।

ଏଇ ନିଦାଘ ରଚିଥାଏ

ବର୍ଷା ବାଦଲ ଓ ଆଶାର ବୈତରଣୀ

ଜାଳିବାରେ ମଜା ପାଏ

ପୁଣି ଫେରାଇ ଆନନ୍ଦ

ସୁପ୍ତ ଜୀବ ସତ୍ତା ପାଏ ଆହ୍ବାନ

ମୁଣ୍ଡ ଟେକିବାକୁ ପରସ୍ତ

ପରସ୍ତ କରି ମାଟି ତଳୁ 

ନିଦାଘ ନିଏ ଦିଏ

ଜୀବନର ଦ୍ଵନ୍ଦ ।

ଜୀବନରେ ମାଡିଆସି ଅଚାନକ

ନିଦାଘ ଭାଙ୍ଗିଦିଏ ମେରୁଦଣ୍ଡ

ଜାଳିଦିଏ ହୃଦୟର

ସବୁଜ ଉପତ୍ୟକା

ଛାଡିଯାଏ କିଛି ପଦଚିହ୍ନ

ଭାବିବାକୁ ରହି ରହି

ସୁଖଦ ସମୟକୁ

କାନ୍ଦିବାକୁ କେବେ ଦରଜା ଆଉଜି

ତ କେବେ ନୀରବେ ଏ ମନ।

ନିଦାଘ ତୁମେ ସ୦ସାରର ନିୟମ

କପାଳେ ଲେଖା କରମ

ତୁମେ ଆସିବ ଜାଣିଛି

ନିବେଦନ କରୁଛି

କରିଦେବ ମତେ ଅଦେହୀ

କରି ପଞ୍ଚଭୂତରେ ବିଲୀନ ।।।

ପଦ୍ମାଳୟା ମିଶ୍ର