ନବ ବର୍ଷା

ବସନ୍ତ ଦୂତର ଶୋଭା ନିରେଖିଣ

ବସନ୍ତ ଦୂତ ଯେ’ ହୋଇଲା ଉଚ୍ଛନ,

ବସନ୍ତ ଦୂତର ଶାଖାରେ ବସିଣ

ବସନ୍ତ ଦୂତ ତୋଳିଲା ତତକ୍ଷଣ ।

ଏସନ କାଳରେ ନବଘଟ ଘନ

ଗଗନ ପ୍ରାଙ୍ଗଣ କରିଦେଲା ଘନ,

ବଜ୍ର ସଙ୍ଗତରେ ଗରଜିଲା ଘନ

ପ୍ରାଣୀହୃଦେ ଭୟ ଦେଲା ଘନଘନ ।

ଗଗନ ମାର୍ଗରେ ଦେଖି ବର୍ଷାଘୋଷ

ମଥା ଟେକି ଧ୍ୱନି କଲା ବର୍ଷାଘୋଷ,

ବରାକ ବାସେ ଯେ’ କରୁଛନ୍ତି ବାସ

ବରାକ ବୋଲିଣ ହୋଇଲେ ବିରସ ।

ବକୁର ବନଦ ଆଚ୍ଛାଦେ ଲୁଚିଲା

ବକୁର ବନଦ ଅଙ୍ଗରେ ଖେଳିଲା,

ଘନଘନ ଘନୁଁ ବାରି ବରଷିଲା

ଦିବସ ଯାମିନୀ ବାରି ଯେ’ ନୋହିଲା ।

ନଳିନୀ ହୃଦୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହେଲା ଜଳେ

ନଳିନୀର ଶିରୀ ହରିନେଲା ହେଳେ,

ନାନା ବଲ୍ଲି ନୀର ଲଭି କ୍ଷେତମାଳେ

ଅଙ୍କୁରିତ ହୋଇ ବଲ୍ଲିକୁ ମଣ୍ଡିଲେ ।