ଏ କି ଅବିଚାର

ଆଶା ଆକାଂକ୍ଷାର ହେଲା ଅବସାନ 

    ପାଇଗଲି  ପୁରସ୍କାର , 

ବୃଦ୍ଧକାଳେ ପୁତ୍ର କଲାକି କପଟ 

   ବୋହିଯାଏ ଅଶ୍ରୁଧାର ll

ହେ'ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତା ଏକି ତୋ'ର ଇଚ୍ଛା 

   କଲୁ ମୋତେ ହୀନିମାନ ,

ପିଲା ପରିବାର କଲେ ମୋତେ ପର 

    ହଜିଗଲା  ସ୍ଵପ୍ନଦିନ ll

ଯେଉଁ ପୁତ୍ର ଦିନେ କଅଁଳ ପାଦରେ 

    ଚାଲୁଥିଲା ହାତଧରି , 

ସେ' ଧନମଣି  କହୁଛିତ ଆଜି 

    ବୁଢାଟା ଅଡୁଆ ଭାରି ll

ଅତି ଶରଧାରେ ପାପା ବୋଲି ଡାକେ 

    ଶୁଭୁନି ସେ' ଡାକ ଆଉ , 

ବାହା ହେବାପରେ କର୍କଶ କଣ୍ଠରେ 

    କହୁଛି  ଏ'ମରିଯାଉ ll

ପୁରୁଣା ଦିନର  ସ୍ମୃତି ଭାସମାନ 

    ଥିଲା ମୋର ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ଘର , 

ପୁତ୍ର ଭାର୍ଯ୍ୟାସଙ୍ଗେ ଥିଲିମୁଁ ସୁଖରେ 

   ଝରୁଥିଲା ମଧୁନୀର ll

କାହିଁରେ ସମୟ ହୋଇଲୁ ନିର୍ଦୟ 

     ଅପସରିଗଲା ସୁଖ , 

ସୁନାର ଘରଣୀ ସରାଗରେ ଜାଣି 

   ଭୋଗୁଛି ମୁଁ ଖାଲି ଦୁଃଖ ll

ଅବୁଝା ପୁଅକୁ  ପାଠ ପଢିବାକୁ 

   ବିଦ୍ୟାଳୟ ଆସେ ଛାଡି , 

ସେଇପୁଅ ଆଜି ମୋତେବି ଆଣିଛି 

   ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମେ  ଯିବଛାଡି ll

ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଚିତ୍ତରେ ପୁତ୍ରକୁ ପଚାରେ 

   କେଉଁସ୍ଥାନ ଇଏବାପା , 

ପୁତ୍ରମଣି ମୋର କହେ ସୁସ୍ଥାନ 

     ବୃଦ୍ଧବୃଦ୍ଧା  ଆବାସ୍ଥନ ll