Library
ଜହ୍ନମାମୁଁ- 1
ଜହ୍ନମାମୁଁ- 1
ସାର୍ ବାସୁଦେବ ସୁଢ଼ଳଦେବ
(ରାଗ ଆଷାଢ଼ ଶୁକ୍ଳ)
ଅମ୍ବର ସର ଦିଶଇ ମଞ୍ଜୁଳ ।
ମାମୁଁ ତହିଁରେ ତ ପଙ୍କଜ ଫୁଲ।
ଉଜ୍ଜ୍ବଳ କୁମୁଦ ତାରା ସଙ୍କୁଳ ।
ଗ୍ରହ ଗ୍ରାହରେ ହୋଇଛି ଆକୁଳ ।
ଚନ୍ଦିକ୍ରା ଲହରୀ ।
ଘନ ଘନ ତହିଁ ଅଛି ବିହରି ।୧।
ମାମୁଁ ଅପଘନ ବଡ଼ ଧବଳ ।
ଦୁଗ୍ଧଧାରା ପରି କିରଣ ଜାଳ ।
ହାଣ୍ଡିରେ ପଡ଼ି ଦିଶୁଛି ମଞ୍ଜୁଳ ।
ବିରାଡ଼ିମାନେ ଆନେନ୍ଦ ଚଞ୍ଚଳ ।
ଦୁଗ୍ଧ ମନେ କରି ।
ଚାଟୁ ଅଛନ୍ତି ରସନା ପ୍ରସାରି ।୨।
ଦିନେ ଉପବନେ ଦେଖିଲି ଯାଇ ।
ଅତି ସରାଗରେ ଫୁଟିଛି ଜାଇ ।
ତୋଳିବାକୁ ମନ ହୋଇଲା ବାଇ ।
ସରସର ହୋଇ ଗଲି ମୁଁ ଧାଇଁ ।
ଦେଖିଲି ଗଛର ।
ଛିଦ୍ରରୁ ପଡ଼ିଛି ମାମୁଁର କର ।୩।
ମାମୁଁ ହୋଇଛି ସଂସାର-ପ୍ରଦୀପ୍ତ ।
ପ୍ରକାଶ କରୁଛି ସପତ ଦ୍ବୀପ ।
ଧୋବ କରିଦେଲା ଅନ୍ଧାର ରାତି ।
ଛାଡ଼ି ଦେଇଥିବା ଦେହରୁ କାତି ।
ରଜନୀ ସର୍ପିଣୀ ।
ମଥାମଣି ପରି ବିରାଜେ ପୁଣି ।୪।
ହିରଣ୍ୟ ଗର୍ଭଙ୍କ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପିଠା ।
କରିବ ବୋଲିକି କାଞ୍ଚନ ଅଟା ।
ଚଳାଉଅଛି ମାମୁଁ ଚାଲୁଣିରେ ।
ତହୁଁ ଚୁନା ଗଳିପଡ଼େ ଧରାରେ ।
ତାକୁ ଆମ୍ଭେମାନେ ।
ମାମୁଁ କରବୋଲି ଭାବୁଛୁ ମନେ ।୫।
‘‘ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ହାଣ୍ଡିରେ ଆକାଶ ପଣା ।
ତାରକାମାନେ ହୋଇଛନ୍ତି ଛେନା ।
ତହିଁରେ ମାମୁଁ ତ ଅଟନ୍ତି ସାଚି ।
ଅଧେଗୋଳି ହୋଇ ଅଧେକ ଅଛି’’ ।
ତୃଷାରେ ତାପିତ ।
ତପନ, କରେ ପିଉଛି ସନ୍ତତ ।୬।
କ୍ରମଶଃ ..........
