ଛଅ ଋତୁ

ଯଜ୍ଞଦତ୍ତ ସାମନ୍ତରାୟ

ଗିରିଷମରେ ହୁଅଇ ଟାଣ ଖରା ,

ଜଳ ଟିକେକୁ ଜୀବନ ଭାଳେ ପରା ।

ବରଷା କାଳେ ଆକାଶୁ ଝରେ ପାଣି ,

ଜୀବଜଗତ ହୁଏ ପୁଲକ ପୁଣି ।

ଶରତ ଋତେ କାଶ ତଣ୍ଡୀର ମେଳା ,

ନଈପଠାରେ ଦିଶଇ ଭେଳା ଭେଳା ।

ହେମନ୍ତରେ ମିଳେ ଶୀତଳ ପରଶ ,

ସଭିଙ୍କ ମନ ହୋଇଯାଏ ହରଷ ।

ଶୀତଦିନରେ ହୁଅଇ ଭାରି ଶୀତ ,

ସକାଳ ବୁଲାଜାଣ ଦେହକୁ ହିତ ।

ବସନ୍ତରେ ଶୁଭେ କୋଇଲିର ସ୍ୱର ,

ବଉଳ ମହକେ ହରେ ଜନ ମନ ।

ବରଷରେ ଛଅ ଋତୁ ଆସିଥାନ୍ତି ଧରାରେ ,

କାମସାରି ଚାଲିଯାନ୍ତି ନିଜ ବାଟେ ପରାରେ ।

ମନେରଖ ଛଅ ଋତୁ ଭୁଲିବନି କେବେଟି ପଚାରିଲେ ,

କିଏ କେବେ କହିଦେବ ବେଗେଟି ।