ତୁମେ

ତୁମେ ଆସୁଥିଲ ଅନ୍ଧାର ଆଡେଇ 

      ଶେଫାଳି ଝରିବା ବେଳେ 

ସାଉଣ୍ଟୁ ଥିଲି ମୁଁ ଚେନାଏ ମହକ 

      ସପନ ପଣତ ତଳେ,

ଲୁଚି ଯାଉଥିଲେ ଆକାଶରୁ ତାରା  

      ବୁଡି ଯାଉଥିଲାଜହ୍ନ

ସରି ଆସୁଥିଲା ଶିହରଣ ଦେହୁ 

      ଉଙ୍କି ମାରୁଥିଲା ଦିନ ।।