ମୁଁ ନୁହେଁ କବି

ମୁଁ ନୁହେଁ କବି ଜଗତ ର ଛବି

ନୁହେଁ ମୁଁ ବସନ୍ତ ର ଧାରା

ନୁହେଁ ମୁଁ ଉତ୍ତରା ଜୀବନ ର ଧାରା

ବହିଚାଲେ ଜୀବନ ସାରା

ହାତରେ ଧରିଛି କଲମ ବୋଲିକି

ଲେଖୁଛି ପ୍ରେମ ର ଧାରା ।

ଅାଣିବି ନିଶ୍ଚିତ ଜୀବନ ଅମୃତ

ନବ ପ୍ରଭାତ ରେ ଯାଇ

ଯେଉଁ ପ୍ରଭାତ ରେ ଝଟକି ପଡିବ

ଶିଶିର ବିନ୍ଦୁର ଛାଇ ॥

ହୃଦୟ ମୋହର ଅନାବିଳ ବୋଲି

ଭାବି ଭାବି ଦିନ ମୋର ଯାଏ ଚାଲି

କଲମ ମୋହର ଖଣ୍ଡା ଧାର ଯେ

ଭାବନା ମୋହର ଢାଲ

ଜିତିବି ନିଶ୍ଚିତ ଜୀବନରେ ମୁହିଁ

ପାଠକ ମନର ରାଜ୍ୟ ।

ମୁଁ ପୁଣି ଭାସେ ଦୁର୍ଗମ ଗଗନେ

ସୁଗମ ମେଘଟିଏ ହୋଇ

କେଉଁ କେବେଯେ ବରସିଯାଏ

କବିତା ର ଧାରା ହୋଇ !!!