ଭାଗ୍ୟ ବି ଯାଏ ବଦଳି

ସବୁଜ ବନାନୀ ତରୁ ଲତା ମଧ୍ୟେ

ଥିଲା ଏକ କ୍ଷୁଦ୍ର ପଲ୍ଲୀ

ସେ ପଲ୍ଲୀରେ ଜନ୍ମି ଥିଲା ଏକ ପରୀ

ବାସୁଥିଲା ଯେହ୍ନେ ମଲ୍ଲୀ l

ବିଧାତା ଗଢିଲା ରୂପ ଲାବଣ୍ୟରେ

ଗୁଣରେ ନଥିଲା ଖୁଣ,

ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ଵଜନେ ଆଦରିଲେ ସର୍ବେ

ମହକିଲା ଭଣ ଭଣ l

ସେ ପଲ୍ଲୀର ଯେତେ ବୃଦ୍ଧ ଓ ବନିତା

ପୁଲକିତ ଅନୁରାଗେ

ଚନ୍ଦନ ସୁଗନ୍ଧ ଶୀତଳତା ଗୁଣ

ଭରିଯିବ ଚଉଦିଗେ l

ଚନ୍ଦନ ଭାବିଲା ଧନ୍ୟ ମୋ ଜୀବନ

ଆଦରିଲେ ପୁରବାସୀ

ତାଙ୍କରି ସେବାରେ ନିତି ଦିବସରେ

ସେବାକୁ ଦେବି ପରଷି l

ବିତରିବି ନିତି ସୁଗନ୍ଧ ମୋହର

ଔଷଧ ଗୁଣ ବହି

ମୃଦୁ ମଳୟରେ ମହକାଇ ଦେବି

ଜନମ ସାର୍ଥକ ପାଇଁ l

ଦେଖୁଦେଖୁ ଦିନେ ବିଛୁଆତି ଏକ

ଉଁଙ୍କୁରି ଉଠି ସମୀପେ

ଶାଖା ପ୍ରଶାଖାକୁ ବିସ୍ତାର କରିଲା

ଚନ୍ଦନ ଉପରେ ଆପେ l

ଚନ୍ଦନର ଗୁଣ ମହକରେ ନିତି

ଭରି ଦେଲା କଣ୍ଡୂରେଣୁ

ଅଭାଗା ଚନ୍ଦନ କିଂକର୍ତ୍ତବ୍ୟବିମୁଢ

ହୋଇ ଗଲା ଜାନୁ ଜାନୁ l

ବଞ୍ଚିବା ତାହାର ନିରର୍ଥକ ହେଲା

ବିହି କିବା ଥିଲା ଲେଖି

ପ୍ରାରବ୍ଧ କର୍ମର ଫଳ କି ଭୋଗୁଛି

ଦେଖିଲା ସଭିଙ୍କ ଆଖି l

ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ଵଜନେ ନ ପଶିଲେ ପାଶେ

ଦେଖି ସେ ପିଚାଶ ନର

ଶ୍ମଶାନ ତୁଳସୀ ପରାଏ ବଞ୍ଚିଲା

ନ ପାଇ ସ୍ନେହ ଆଦର l

ବିନା ଦୋଷେ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗିଲା ଅବଳା

ଆଶା ତା ଗଲା ମଉଳି

ପିଚାସ ମାନବ ଲୋଲୁପ ଦୃଷ୍ଟିରେ

ଭାଗ୍ୟ ବି ଯାଏ ବଦଳି l

ନିର୍ଦୋଷ କୁଆଁରୀ ଜୀବନ ହାରିଲା

କିବା ଥିଲା ତାର ଦୋଷ

ମନକୁ ତୁମର ପଚାର ପଚାର

ଆରେ ବିବେକୀ ମଣିଷ l