ସ୍ମୃତି ସିନ୍ଧୁକ

ଖୋଲିଦେଲି ଯେବେ ସ୍ମୃତିର ସିନ୍ଧୁକ

ଆଖି ଗଲା ଜଳେ ପୁରି

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଦୁହେଁ ବାହୁକୁ ବିସ୍ତାରି

ନେଲେ ମୋ ମନ ଆବୋରି ।

ଏକ ନୟନରୁ ଝରୁଥିଲା ଖୁସି

ଅନ୍ୟରୁ ଦୁଃଖର ବନ୍ୟା

କିଏ କହୁଥିଲା ଅବିବେକି ବୋଲି

କିଏ କହିଲା ଅନନ୍ୟା ।

ଖେଳ ଖେଳୁଥିଲେ ଲୁଚକାଳି ପୁଣି

କବାଡି ଖୋ ଖୋ ସପନ

ହୃଦୟ ଥିଲା କେବେ ଶାନ୍ତ ଜଳଧି

ଜୁଆର କଲା ଉଛନ ।

ସ୍ମୃତି ଆଇନାରେ ଦେଖାଗଲେ କିଛି

ଚିହ୍ନା ଅଚିହ୍ନା ପଥିକ

କିଛି ଚାଲିଗଲେ ପର କରିଦେଇ

କେ ଦେଇଗଲା ସନ୍ତକ ।

ଓଠଧାରେ କିଛି ହସକୁ ସାଉଁଟି

ବୁଜିଲି ସ୍ମୃତି ସିନ୍ଧୁକ

ପଚାରିଲା ମତେ ପାଗଳ ହୃଦୟ

ପାଇଲୁ ସ୍ମୃତି ଆଲୋକ.... ?

....... ପଦ୍ମାଳୟା