କ୍ଷୁଧା

କବିସୌରଭ ଅନୁପ ସିଂହ ଦେବ

ରାଜା ଖଡ଼ିଆଳ

ଅଶରିରୀ-ରୂପେ ସମ୍ମୁଖେ ଦେଖି

ଚାଲ ହେ ଦୁର୍ବିନୀତ,

ଧ୍ୱସ୍ତ ଜନତା ତୁମରି ପରଶେ

ଜ୍ଞାନ ବିବେକ ନତ ।

କଲ୍ୟାଣେ ତବ ରକ୍ତ ପତାକା

ବଜାଏ ଶ୍ମଶାନ ଭେରୀ,

କଟାକ୍ଷେ ତବ ଅମଙ୍ଗଳ ରୂପେ

କଙ୍କାଳ ଉଠେ ଘେରି ।

ଭଇରବ ତବ ରସନା ସଦ୍ୟ -

ରକ୍ତ ପ୍ରଲେପ ଲିପ୍ତ,

ନିଥର ବିଶ୍ବେ ଅସ୍ଥିର କର

ପ୍ରକୃତି କର କ୍ଷିପ୍ତ ।

ଉଦୟ ଅସ୍ତ ଦିବସ ରାତ୍ରି

ନ ମଣ କାହାକୁ ତୁମେ,

ଦୁର୍ବାର ପରି ଐକେଶ୍ୱର ସମ

ରାଜ କଙ୍କାଳ ଭୂମେ ।

ପାଷାଣ ହୁଅଇ କଠିଣ ଆହୁରି

ପାଣିରେ ରକତ ଧାରା,

ପଲ୍ଲବହୀନ ମହୀରୁହ ଶାଖା

ଶୁଷ୍କ କଙ୍କାଳ-ଭରା ।

ତୁମରି ଶାସନେ ଅନଳ ସଲିଳ

ଅପୂର୍ବ ସମାବେଶ,

ସଙ୍ଗୀତ ସହ ହୁଙ୍କାର ଦିଅ

ଧର ମହାକାଳ ବେଶ ।

ରୁକ୍ଷ ଚରଣେ କରୁଣ ହୃଦୟ

ଦିଅ ମହାଦମ୍ଭେ ଦଳି,

ଫୁତ୍କାରେ ତବ ହେ ମହା ବୀଭତ୍ସ

ସାଗର ଉଠଇ ଜଳି ।

ସାମ୍ୟ ନୀତିରେ ଜଳାଅ ପ୍ରଦୀପ

କାହାକୁ ନ ମଣ ବଡ଼,

ଅଖିଳ ଦୁଆରେ ତୁମରି ମଣିଷ

ବୁହାଏ ପ୍ରବଳ ଝଡ଼ ।

ମହା ଗୁରୁଭାର ବହିଛ ଅଙ୍ଗେ

କାହାର ଆଦେଶ ବକ୍ଷେ,

ପ୍ରଣମେ ତୁମକୁ ଦୟା-ଭାବ ରଖି

ନ ଆସ ମୋହର ପାଶେ ।

ସମାପ୍ତ