ଆରେ ରଙ୍କୁଣୀଧନ

ସପନ ଦେଖି କି ଡରିଲୁ

ଆରେ ରଙ୍କୁଣୀଧନ ,

ଜାବୁଡ଼ି ଧରିକି କାନ୍ଦୁଛୁ

ହୁଏ ଅଥୟ ମନ ।

ଏଇ କେତେଦିନ ହେଲାଣି

ଆସେ ବିପଦ କେତେ ,

ରଖିଛନ୍ତି ପରା ସେଥିରୁ

ପ୍ରଭୁ ଉଦ୍ଧରି ତୋତେ ।

ଲୋମ ବଙ୍କାହେଲେ ତୋହର

ମୋର ଥରଇ ପ୍ରାଣ ,

ରିଷ୍ଟ ଖଣ୍ଡିବାକୁ କରଇ

ନାନା ଉପାୟ ମାନ ।

ଗୋରୋଚନା ଚିତା ଲଗାଇ

ଦିଏ ଗୋ-ଲାଞ୍ଜେ ଝାଡ଼ି ,

ପଡ଼ିଥିବ ଯଦି କୁଦୃଷ୍ଟି

ତାହା ଯିବାକୁ ଛାଡ଼ି ।

ଗୋରସ ତ ନିତି ପିଆଏ

ତନୁ ହେବାକୁ ସୁସ୍ଥ ,

ଗୋଶାଳାକୁ ପୁଣି ନିଅଇ

ତହିଁ ସମସ୍ତ ତୀର୍ଥ ।

ତୁଳସୀ ଜଳରେ ତୋତେ ମୁଁ

ନିତି ଗାଧୋଇ ଦିଏ ,

ଏତେ ପରେ ତୋତେ ବାପରେ

ଆସି ଡରାଏ କିଏ !!

ଶୋଇପଡ଼ ଧନ ଆରାମେ

ଜଗି ବସୁଛି ତୋତେ ,

ଉଠିଲେ ଖାଇବୁ ଦେବିରେ

ସର,ଲବଣୀ କେତେ ।।

ବି. ନିରୁପମା

ମାମୁରିଆ, ଛେଣ୍ଡିପଦା,ଅନୁଗୋଳ ।