ବରଷା ବରଷି ଯାଉ

ନୀଳମଣି ଚାନ୍ଦ

ଝଡ଼ି, ବଢ଼ି ଆଣି ଦେଲା

କେତେ ଦୁଃଖ

ବରଷା ଖାଉଛି ଗାଳି

ହେଲେ ଭୁଲିଗଲୁ ପହିଲି ବରଷା

ନାଚି ମାରୁଥିଲୁ ତାଳି ।

ଝାଇଁ ମରା ଖରା ଦେଖି ଭାବୁଥିଲୁ

ବରଷା ଆସନ୍ତା ନାହିଁ

ଗୁଳୁଗୁଳି ତାତି ଡାହକ ଗରବ

ଚୂନାଟି କରିବା ପାଇଁ ।

ବରଷା ଆସିଲା ଶାଗୁଆ ରଙ୍ଗରେ

ରଙ୍ଗେଇ ଦେଲାରେ ଧରା

ଏଇ ଶୋଭା ଶିରୀ ଥିଲା

କୁହକିରେ

ଗିରିଷମଟିରେ ପରା ।

ଆଙ୍କି ଦିଏ ଯେଉଁ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ଛବି

କେଉଁ ଋତୁ ପାରେ ଆଙ୍କି

ଜଳଦାନ କରେ ଧରାବାସୀ ପାଇଁ

ଦିଏ ନା ତା କାମେ ଫାଙ୍କି ।

ବରଷା ଝରିଲା ଜଳବନ୍ଦୀ ହେଲା

ଦୋଷ ଦେଉଥିଲୁ ଆମେ ,

ହେଲେ ଭାବୁଛି କି ଆମେ କେତେ

ଠିକ୍

ଆମେରେ ଆମରି କାମେ ।

ଜଳର ଗହଳେ , ଜଳର ବିହୁନେ

ବିପତ୍ତି ରହିଛି ଭରି

ବରଷା ଋତୁର ଏଥିରେ କି ଦୋଷ

ସିଏ ଯାଏ ଖାଲି ଝରି ।

ସଦାସେ କରଇ ଜଗତର ହିତ

ବରଷା ବରଷି ଯାଉ

ଉଦ୍ଭିଦ ପ୍ରାଣୀର ସିଏ ପରା ମିତ

ଦୋଷ ଦେବା ନାହିଁ ଆଉ ।