କାଚଘର

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ମହାପାତ୍ର

ହାପ୍ ପେଣ୍ଡ ପିନ୍ଧି, ଛାତି ଖୋଲି

କୋଟି କୋଟି ଯୋଜନା କରାଯାଇ ପାରେ l

ଇଶ୍ଵରଙ୍କୁ ବଳଦ କରି ହଲ ମଧ୍ୟ କରି ହୁଏ,

ଅମୃତ ଭଣ୍ଡାର ନାଡରେ ବି

ସମୁଦ୍ରର ସବୁତକ ଜଳ ସୋଷିଦେଇ ହୁଏ l

ତମେ କହିଲ କ’ଣ ନା !

ଚାଲ ଦୁହେଁ ମିଶି, କାଚଘର ଟିଏ ଗଢିବା l

ଆମ ସମ୍ପର୍କକୁ ଅଠା କରି ଯୋଡିଦେବା

କାଚ ସବୁ, ଫେବିକଲ୍ ଦରକାର ନାହିଁ,

ପେନସିଲ୍ ରେ ଝରକା ଓ କବାଟ ଲଗାଇ

ଲାଇଟ୍ ଜାଳିବା, ମୋ କପାଳରୁ ଟିକିଲି ନେଇ l

ଘର ହେଲା, ଝରକା କବାଟ ସହ

ଲାଇଟ୍ ଜଳିଲା....

ଲଫଙ୍ଗା ଟୋକାଙ୍କ ଭଳି ହୁଇସିଲ୍ ବଜାଇ

ହଠାତ୍ ତୁମ ପାଇଁ ଟ୍ରେନ୍ ଆସିଗଲା l

ଲମ୍ବା ରାସ୍ତା – କଳା ମେଘର ରାତି,

ପଥରଙ୍କ ଜଙ୍ଗଲ, ଖାଲି ପାଦରେ ମୁଁ,

କେତେ ବା ଧାଇଁବି ?

କେମିତି ବା ଅଟକାଇଦେବି ? ?

ବନ୍ଧୁ ତୁମେ ଚଢିଗଲ ଗଛ ଉପରେ

ମୁହଁ ସଞ୍ଜବେଳେ,

ମୋତେ କହି ଗପ କରିବାକୁ, ଭାଲୁ ସହ-

ଏକୁଟିଆ, ଗହଳ ଆମ୍ବ ତୋଟାରେ l

ଚୈତନ୍ୟଙ୍କ ଭଳି କୀର୍ତ୍ତନ ଶିଖାଇ

ତମେ ଫେରିଗଲ ପରମାନନ୍ଦରେ,

ମୁଁ ଏଇଠି ଭଜୁ ଅଛି, ହରେ କୃଷ୍ଣ-

ହରେ ରାମ, ମୃଦଙ୍ଗ ବଜାଇ l