ଏବେର ମାଆ

ବିଚିତ୍ର ଲାଗଇ ଏବେର ମାଆକୁ

ଶୟନେ ସପନେ ଭାବି ।

ଶୁଖିଯାଏ ଦକ୍ଷ କବିର କଲମ

ଭାଳି ତାର ଶୂନ୍ୟ ଛବି।

ନିଷ୍ଠା ହୋଇଲାଣି ଜିଦ୍ ରେ ଅଟଳ

ତ୍ୟାଗଚାଲେ ଭୋଗବାଟେ ।

ସେବା ଚାହୁଁଅଛି ଆଜିର ମାଆଟା

ଅଧର୍ମର ଚଲାବାଟେ।

ସଂରକ୍ଷଣ ଭୁଲି ଆରକ୍ଷଣ ପ୍ରାୟ

ପ୍ରଜନନ ନିଶା ଶୁଷ୍କ ।

ଆତ୍ମ ସମ୍ମାନ ତା ବାହୁନି କାନ୍ଦୁଛି

ଲଜ୍ଜା ଶୂନ୍ୟ ତା ଶ୍ରୀବାକ୍ସ।

ଶୁଶ୍ରୂଷା ତା ପାଖେ ହତାଶା ହେଲାଣି

ସାହାଯ୍ୟ ବନେ ଅନାର୍ଯ୍ୟ ।

ଦୟା କ୍ଷମା ପୁଣି ଭିକ୍ଷା ମାଗିଲାଣି

ଅମହତ ତାର କାର୍ଯ୍ୟ।

ହଜିଯିବ ବୋଲି ତା ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଶୋଭା

କରେନା ତା ସ୍ତନ୍ୟପାନ ।

ଶାଢୀ ଧଡି ପିନ୍ଧା ଭଲ ଲାଗେନାହିଁ

ଜିନ୍ସ ଟପ୍ ରେ ତା ମନ।

ଶଙ୍ଖା ଚୁଡି ତାକୁ ଲାଗେନାହିଁ ଭଲ

ପିନ୍ଧେ ବିଧବାର ଖଡୁ ।

ବିବାହିତା ବୋଲି ନ ଜଣାଏ ବାଳେ

ଠାକୁର ସିନ୍ଦୁର ମାଡୁ।

ସନ୍ତାନ ଭୋକ ତ ବୁଝେନା ସେ କେବେ

ଗେପେ ତଣ୍ଟିଯାଏ ଭରି ।

ପୁଅ ଝିଅ ପାଇଁ ସମୟ ଦିଏନା

ସ୍ମାର୍ଟ ଫୋନ୍ ନିତି ଧରି।

ସକାଳୁ ଉଠେନା ଅଲଟ୍ରା ମଡର୍ଣ୍ଣ ସେ

ଭୁଲେ ତାର ଦିନଚର୍ଯ୍ୟା ।

କର୍ମଠ ହେବା ତା ଜାତକରେ ନାହିଁ

ଦିବା ନିଶି କୁମ୍ଭଶଯ୍ୟା।

କେଶ ସଜ୍ଜା କାଳେ ଅଡୁଆ ହୋଇବ

ଦିଏନା ମୁଣ୍ଡରେ ଓଢଣା ।

ବାର୍ ପାର୍ଟି ଡ୍ୟାନ୍ସ ମଦ କରି ସାଥି

ଭୁଲେ ଅପବାଦ ଲାଞ୍ଛନା।

ଛୁଆ ବଡ ବେଳେ ହୁଏସେ ଫେସନ୍

ନିଜତ୍ୱ ମାତୃତ୍ୱ ଭୁଲି ।

ଷୋଡଶ ଯୁବତୀ ଭାବେ ସେ ଡାଆଣି

ସ୍ଥାନ କାଳ ପାତ୍ର ଭୁଲି।

ଅତିଥି ସତ୍କାର ହେୟ ଜ୍ଞାନ କରେ

ସ୍ୱୟଂ ସେ ବନେ ଅତିଥି ।

ଶିଷ୍ଟାଚାର ନାହିଁ ଦୁଷ୍ଟାଚାର ସାର

କୁଶିକ୍ଷା ତାହାର ସାଥି।

ସନ୍ତାନ ପାଇଁ ତା କାନ୍ଦେନା ପରାଣ

କାନ୍ଦେ ସନ୍ତାନ ତା ପାଇଁ ।

ସଂସ୍କୃତି ସଂସ୍କାର କ୍ଷୟ କରି ଧାଏଁ

କଳଙ୍କ ମା ଜାତି ପାଇଁ।

କ'ଣ ବା ଶିଖିବ ଏବେର ମା'ଠୁ

ଆଜି ଏ କୋମଳ ଛୁଆ ।

ରାମ ରାଜ୍ୟ ସ୍ୱପ୍ନ ରାବଣେ ପୁରୁଛି

ବାହୁନି କାନ୍ଦେ ଦୁନିଆଁ।

ଆଜିର ମା'ତ ମା ଭାବୁନାହିଁ

ଭାବୁଛି ମିସ୍ ମ୍ୟାଡାମ ।

ତଥାପି ସୁବୁଦ୍ଧି ପଶୁ ତା ହୃଦୟେ

ତାଙ୍କୁ ମୋ ଶହେ ସଲାମ୍।