ଶୀତ

ନାହିଁ ମୋ ପାଖରେ ଶୀତ ବସ୍ତ୍ରଟିଏ

ଅଥବା କମ୍ବଳଟିଏ ।

ସେଇଥି ପାଇଁ ତ ଶୀତ ଆସି ମୋତେ

ସହଜେ ଡରେଇ ଦିଏ ।

ଥରୁଥାଏ ଗୋଡ କମ୍ପୁଥାଏ ଦେହ

ଥୁରୁ ଥୁରୁ ହୁଏ ହାତ ।

କେଉଁଠୁ ପାଇବି ଶୀତ ବସ୍ତ୍ରଟିଏ

ମୁଁ ଏକ ଗରିବ ମାତ।

କାଖେଇକି ଏକ ଦି ମାସର ପୁଅ

ବସିଛି ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ ।

ରାତ୍ରି ଯେ ଅନେକ ଆଖି ନାହିଁ ନିଦ

ରହିଛି ମୁଁ ଅପେକ୍ଷାରେ ।

ଚିରା ଶାଢୀଟିର ଚିରା ପଣତରେ

ଢାଙ୍କିଛି ପୁଅକୁ ମୋର ।

କୁଇଁ କୁଇଁ କରି ରାତି ପାହିଯାଏ

ଶୁଣି ବହେ ଲୁହ ଧାର।

ଆସିବକି ସେହି ସକାଳ ସୂରୁଯ

ଧରି ଯେ କଅଁଳ ଖରା ।

ଅନ୍ତତଃ ଦିନରେ ଭୋଗିବିନି କଷ୍ଟ

ଭୋଗେ ପଛେ ରାତି ସାରା ।

ଦୁଃଖିନୀ ମାଆଁ ମୁଁ ଦୁଃଖରେ କହୁଛି

ଶୀତ ତୁଇ ଯାଆ ଚାଲି।

ବସନ୍ତ କୁ ଟିକେ ଦେ ଲୋ ପଠେଇ

ଏତିକି କରୁଛି ଅଳି ।

ନାହିଁ ମୋର ଘର ନାହିଁ ମୋର ଦ୍ବାର

ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜିବାକୁ ଟିକେ ।

ଏତେ ବଡ ଶୀତ ସହିତ ପାରୁନି

ଯଦିବା ବଞ୍ଚୁଛି ଭୋକେ ।

ଗରିବର ଡାକ ଶୁଣିଯା ଟିକେ

ଯାଆ ତୁ ସହଳେ ଚାଲି ।

ପୁଅ ମୋର ପାଖେ ଶୀତ ବସ୍ତ୍ର ପାଇଁ

କରିବନି ଆଉ ଅଳି ।