ସଂସ୍କୃତି ଗଲାଣି ହଜି

ସଂସ୍କୃତି ଗଲାଣି ହଜି

ସଭ୍ୟତା ଆମର ହେଲାଣି ପୁରୁଣା

ସଂସ୍କୃତି ଗଲାଣି ହଜି

ହବିଷ ଜନ୍ତାଳ ହଜିତ ଗଲାଣି

ହେଉ ଅଛି ବଣଭୋଜି ।

ଭାଗବତ ପାଠ ହେଉ ନାହିଁ ଆଉ

ନାହିଁ ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀ

ଠାକୁର ଆଗରେ ନାଚ କରିଲେଣି

ଉଠେଇ ନିଜର ଲୁଙ୍ଗି ।

ଦାସକାଠିଆ ପାଲା ହେଉନି ଆଉ

ଚକୁଳିଆ ପଣ୍ଡା କାହିଁ

କାଆଁ ଭାଆଁ ଏବେ ଦିଶନ୍ତି ଏମାନେ

ଆଗପରି ଆଉ ନାହିଁ ।

ଝୋଟି ପଡୁନାହିଁ ପୂଜା ପରବରେ

ନାହିଁ ଆଉ ମାଟି କାନ୍ଥ

ଭଣ୍ଡ ବାବାଙ୍କର ଉତ୍ପତ୍ତି ହୋଇଛି

କାହିଁ ସେହି ସାଧୁ ସନ୍ଥ ।

ଲୁଚାଛପା ପ୍ରେମ କିବଶେ କରୁଛି

କରି ପୁଣି ଏତେ କଷ୍ଟ

ଆଜିକାଲି ପରା ପ୍ରେମର ନାମରେ

ଷଷ୍ଠ ରୁ ହେଲେଣି ନଷ୍ଟ ।

ଶୁଭୁନାହିଁ ଗୀତ ବଉଳ ବେଣୀର

କୁମାର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଦିନ

ସ୍ୱାମୀ ଶାଶୁ ସେବା ହୋଇଲାଣି ଏବେ

ସବୁ କାଳେ ମୂଲ୍ୟହୀନ ।

ଯେତେ ଆଧୁନିକା ହେଉ ଅଛ ହୁଅ

ସେଥିପାଇଁ ମନା ନାହିଁ

ଭୁଲି ଯାଅ ନାହିଁ ସଭ୍ୟତା ସସ୍କୃତି

ଆଧୁନିକ ଦ୍ୱାହି ଦେଇ ।