ଗୋଟିଏ ଶୋକସଭାର ଦୃଶ୍ୟ

ସହରର ଜଣେ ନାମୀ ଦାମୀ ଲୋକ

ଚାଲିଗଲା ସ୍ୱର୍ଗପୂରେ

ସକାଳ ପହରୁ ମନ୍ତ୍ରୀ ଠାରୁ ତନ୍ତ୍ରୀ

ଠୁଳ ହେଇଛନ୍ତି ଘରେ । 

କିଏ ସେ ଆସିଛି ଅଗାଧୁଆ ବେଶେ

କିଏ ବା ନକାଟି ଦାଢି

ଆଉ କିଏ ଫୁଲ୍ ମେକଅପ୍ ରେ ଆସିଛି

ପିନ୍ଧି ଝିଲିମିଲି ଶାଢି ।

କିଏ ସେ କାନ୍ଦୁଛି ଭଲଲୋକ କହି

କେ’ ବସିଛି ମାରି ମନ

କେ’ ବସିଛି ଚାହିଁ ମିଡିଆ ଆସିଲେ

ଆକର୍ଷିବ ତା’ର ଧ୍ୟାନ ।

କୁମ୍ଭୀର କାନ୍ଦଣା କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କିଏ

କହୁଛି କୁଆଡେ ଗଲେ

ଏତେ ଧର୍ମ କର୍ମ କରିବା ଲୋକଟା

ଅସମୟେ ହଜିଗଲେ । 

ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ମୁଖରେ ପ୍ରଶଂସାର ଢେଉ

ଉପକାରୀ ବନ୍ଧୁଟିଏ

ଦେଶ ପାଇଁ ଧନ ଜନ ଅର୍ପିବାକୁ

ସୁଖ ପାଉଥିଲା ସିଏ ।

ତା’ ବିନା ଅନ୍ଧାର ହୋଇବ ଜଗତ

କେ’ ବୁଝିବ ଦୀନ ଦୁଃଖ

କିଏ ସେ କରିବ ଦୁଃଖୀ ରଙ୍କି ସେବା

ତ୍ୟାଗୀ ଦେଇ ନିଜ ସୁଖ ।

କିଏ ଭାବେ ମଲା ରବିବାରଟାରେ

ନଷ୍ଟ କଲା ପୂରା ଦିନ

ଖବରକଗଜ ପଢିନି ସକାଳୁ

ଖାଇନି ବି ଖଣ୍ଡେ ପାନ !

ଚାହା କପ୍ ଥଣ୍ଡା ହେଉଥିବ, ଫୋନ୍ 

ବାଜୁଥିବ ଘଡି ଘଡି

ସକାଳୁ ମାଉଁସ ଆଣି ପାରିନାହିଁ

ପତ୍ନୀ ଛାଡୁଥିବେ ରଡି !

କାର୍ଯ୍ୟ ଦିବସରେ ମରିଥାନ୍ତା ଯଦି

ମିଳିଥାନ୍ତା ଗୋଟେ ଛୁଟି

ଏମିତି ଦିନରେ ମଲା, ମନ କୁହେ

ଦିଅନ୍ତି ଦି’ଅଣ୍ଡା କୁଟି !

ଶ୍ମଶାନ ଭୂଇଁରୁ ଫେରିଲା ବେଳକୁ

ସନ୍ଧ୍ୟା ଯାଇଥିବ ହୋଇ

ଯିବା ଲୋକ ଗଲା, କାହିଁ ସାରିଦେବା

ପୂରା ଦିନ ତା’ର ପାଇଁ ?

ସନ୍ଧ୍ୟା ଯାଏ ଏଠି ଅଧ୍ୟା ପଡିବାକୁ

ଧୈର୍ଯ୍ୟ ମୋର ପାଉନାହିଁ

ଠିଆହେଲେ କୋଉ ଫେରି ବା ଆସିବ

ଯାଇଛି ଯିଏ ଉଭେଇ !

ତଥାପି ଏଠାରୁ ଯାଇହେବ ନାହିଁ

ପାଇବାକୁ ବାଧ୍ୟ ଦଣ୍ଡ

କଷ୍ଟ ଯେତେ ହେଉ ସମସ୍ତଙ୍କ ସାଥେ

ହେବାକୁ ପଡିବ ରୁଣ୍ଡ !

ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କର ସିଏ ଆପଣାର ଥିଲା

ତେଣୁ ଯାଇ ହେଉନାହିଁ

ତାଙ୍କ କୃପାଦୃଷ୍ଟି ପାଇବାକୁ ବୋଲି

ଲୁହ ଢାଳିଚାଲ ଭାଇ !

ଆଗକୁ ଆସୁଛି ପ୍ରମୋସନ ଝଡ

ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ହାତରେ ଅଢା

ସେ ଝଡୁ ଫାଇଦା ଚାହୁଁଅଛ ଯଦି

ବେଗେ ବେଗେ ହାତ ବଢା !

ମୃତ ଆତ୍ମାର ସଦଗତି ପାଇଁ 

ମନ୍ତ୍ରୀ ଛାଡନ୍ତି ଭାଷଣ

ଆଖି କାନ ବୁଜି ହେଇଗଲେ ସୁଦ୍ଧା

କାନ ଲଗେଇକି ଶୁଣ ।

ଭାଷଣ ସରିଲା, ଫେରିଗଲେ ମନ୍ତ୍ରୀ

ଚାଲିଲେ ମିଡିଆବାଲା

ଲୁହ ପୋଛିଦେଇ ଲେଉଟାଣୀ ପଥେ

ଲୋକେ ହେଲେ ଠେଲାପେଲା ।

ସବୁ ଭାବପ୍ରୀତି ପଛେ ଥୋଇଦେଇ

ଯେଝା ବାଟେ ଯେଝା ଗଲେ

ଶୀଘ୍ର ସରିଗଲା ଶୋକସଭା ବୋଲି

ବଡ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରିଲେ ।

କୋକେଇ ଉପରେ ଶୋଇଥିବା ଲୋକ

ହସୁଛି ଦାନ୍ତ ନିକୁଟି

କେତେ ଦିନ ଆଉ ଠେଲା ପେଲା ହେବ

ଦେଖିବି ବସି ସେଇଠି !

ମୋର ଦିନ କାଳ ସରିଗଲା ଏବେ

ଆସିବ ତୁମର ଦିନ

ଆଜି ଯାହା କଲ ମୋ ପାଇଁ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ

କରିବେ ସର୍ବେ ସେଦିନ !