ଘର

ଝରିଯାଅ ରକ୍ତମାନେ ଝର ଝର

ନଭଶ୍ଚୁମ୍ବୀ ମୀନାରଟେ ଗଢିବାର ଅଛି

ପ୍ରେମିକାର ସ୍ମୃତିରେ

ଝାଳମାନେ ଝରିଯାଅ ଯଦିବା ଭାବୁଛ

ସଂଧ୍ୟା ଆଗମନ

ଲୋଡା ନାହିଁ ବିଶ୍ରାମ ମୋହର

ଚାଲୁଥାଅ ସତ ଓ ସ୍ୱପ୍ନରେ ।

ବଳିଦାନ କହିଲେ ବଞ୍ଚି ରହିବା

ବିକ୍ଷିପ୍ତ ଇଛାମାନଙ୍କୁ ଆଣି

ସାଇତି ଦେବା କାନ୍ଥ ଥାକ ଓ ବାଲକୋନୀର

ଫୁଲଦାନୀରେ, କିମ୍ବା କାହାର ମନରେ

ବିତୃଷ୍ଣା କି ପ୍ରେମରେ, ଜୀଇଁ ରହିବା

ଯୁଗବତ୍ ଉନ୍ମୁକ୍ତ ଉଛ୍ବାସ ହେଉ

ନଚେତ ଜରାଜୀର୍ଣ୍ଣ ବତୀଖୁଣ୍ଟଟିଏ ପରି

ସାଗର କୂଳରେ ।

କିଏ ଜାଣେ କୋଉ ପୃଷ୍ଠର ଏ ପରାକାଷ୍ଠା

କିମ୍ବା କେତେ ପରୀକ୍ଷାର ଏ ନିଷ୍ଠା

କିଏ ହୁଏତ କହିପାରେ ଆହା !!! ବ୍ୟଭିଚାରୀ ...

ହୁଏତ ବି କିଏ କହିପାରେ ହେଇତ ଆସିଲେଣି

ଯା'ର ଲାଗି କୃତ କୃତ ମୁଁ

ମୋ ପ୍ରାଣ ମୁରାରୀ ।

ଏତିକି ତ ଲୋଡା ମୋର ପ୍ରାପ୍ୟ

ପହଡ ପହଡ ପଛେ ମୁର୍ଛା ଯାଉ

ମନତଳ ମରମୀ ମଣିଷ

ଧର୍ମ ପଛେ ଧୋଇ ନେଉ

ସମାଜର ଅଂହକାରୀ ଶୋଷ

ମୋର ଆଜି ଘରଟିଏ ଲୋଡା

ମୋ ନିଶ୍ୱାସେ , ଦେଖିବି ମୁଁ

ହୋଇଥିବ ଗଢା

ଅନେକ ଦିନ ପରେ କେହି ଯଦି ଖୋଜି ଆସେ ମତେ

ଦେଖିବ ସେ ନହବତ ସୁଖଟିଏ ହୋଇ

ସେ ଘର ଦୁଆରେ ମୋ ଓଠରେ ହସୁଥିବ

ନାଲି କୃଷ୍ଣଚୂଡା ।