ଅପେକ୍ଷମାଣ

ରୋମାଣ୍ଟିକ କବି ମାୟାଧର ମାନସିଂହ

(୧)

ଜାଣେ କି ବୀଜ ଆପଣା ସମ୍ଭାବନା ?

ତା' ସିନା ଜଣା ଦୂରସ୍ଥ ରବିରେ,

ସାଉଁଳି ତାକୁ ଆପଣା ଉଷ୍ମ କରେ

ଫୁଟାଏ ତାକୁ ସୁନ୍ଦର ଛବିରେ ।

(୨)

ପଉଷ ଶୀତେ ଜଡ଼ ସେ ବୃକ୍ଷଲତା,

ମାଟିରେ ଉଭା ନିସ୍ତେଜ ମଉନ,

ବସନ୍ତ ତା' ପରଶ ଦେଇ ଗଲେ

ପୁଷ୍ପ ଫଳ ବିକଶିଉଠେ ପୁନଃ ।

(୩)

ମାଟି ସେ ଥିଲା ଶୂନ୍ୟ,ରୁକ୍ଷ,ହେୟ,

ଆକାଶ ଦେଲା କରୁଣା-ରୂପ ବାରି,

ସେହି ସେ ମାଟି ଶ୍ୟାମଳ,ଚିକ୍କଣ

ଶସ୍ୟେ,ଫୁଲେ ହୁଅଇ ମନୋହାରୀ ।

(୪)

ମତେ କି ଜଣା ଆପଣା ସମ୍ଭାବନା ?

ସେ-ଜଣା ତବ କରୁଣାମୟ ମନେ,

ଅପେକ୍ଷିଛି ପ୍ରଭୁ ହେ ,ତେଣୁ,ବୀଜ

ଯେହ୍ନେ ଥାଏ ଅପେକ୍ଷି ତପନେ ।

ସମାପ୍ତ