ଭଲପାଏ ମୁହିଁ

କୁଞ୍ଜବିହାରୀ ଦାଶ

ଭଲପାଏ ମୁହିଁ କଅଁଳ ଫୁଲେ

କାକର ଟୋପି ଟୋପି

ପତର ଆଖି ପତାର ଲୁହ

ବରଷା ଥୋପି ଥୋପି ।

ଝରଇ ଯେବେ ଫଗୁ ଫଗୁଆ

କିରଣ ବାଟବଣା

ସଞ୍ଜୁଆଳୀ ସୁନେଲି ମେଘ

ଘୋଡ଼ଣି କରି କଣା ।

ଭଲପାଏ ମୁହିଁ ଚଉଦିଗର

ବଉଦ ଆଢ଼ୁଆଳେ

ଗୋଟିଏ ତରା ନୀରବେ ବସି

ଆଲୁଅ ଯେବେ ଢାଳେ ।

ଭଲପାଏ ମୁଁ ଘୁରିଘୁରିକା

ପତର ଯେବେ ଖସେ

ପରଜାପତି ପାଖୁଡ଼ା ପରେ

ଅଳସେ ଯେବେ ବସେ ।

ଭଲପାଏ ମୁଁ ସବୁଜ ବିଲେ

ଲାଜୁଆ ନେଳି କଇଁ

ଚୋରା ଆଲୁଅ ଟିପି ଉଡ଼ିଲେ

ଜୁଜୁଜୁଳିଆ ଛାଇ ।

ଭଲପାଏ ମୁଁ ଜାତିଜାତିକା

ହାତିଆ ପରବତେ

ସଞ୍ଜ ବୋହୂ ନାଲିଆ ଚିତା

ଲେଖିଲେ ମନମତେ ।

ଭଲପାଏ ମୁଁ ବାଦଲୁ ଆସି

ଗୋଲାପୀ ଏକ ପରୀ

ବିଜୁଳି ଗୁଣ ବଢ଼ାଇ ଦେଲେ

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ପରି ।

ଭଲପାଏ ମୁଁ ଦରିଆ କୂଳେ

ଲଢ଼ୁଆ ଢେଉ ଖେଳା

ମେଘୁଆ ଦିନେ ଶାଗୁଆ କ୍ଷେତେ

ଧୋବଲା ବଗ ମେଳା ।

ଦୁଇଟି ଆଖି କେତେ କି ଶୋଭା

ଦେଖିବି ଦିନରାତି

ପୂରିଉଠେ ମୋ ହସୁରା ମନ

ନାଚିଉଠେ ମୋ ଛାତି ।

ସମାପ୍ତ