ହିଂସ୍ର କିଏ !

ମଣିଷ ବି ଦିନେ ଜଂଗଲରେ ବାସ କରୁଥିଲା ପଶୁ ପରି

ଗଛ କୋରଡ କି ପାହାଡ ଗୁମ୍ଫା ଥିଲା ତା ଆଶ୍ରୟ ସ୍ଥଳୀ ।

ସିଂହ ବାଘ ସହ ଲଢେଇରେ ଜିତି ଆଣୁଥିଲା ତାର ଖାଦ୍ୟ

ହାରିଗଲା ଯଦି ଯମର ପରିବା ଥିଲା ତା'ର ଭବିତବ୍ୟ ।

କୋରଡରେ ତା'ର ସାଇତା ଦରବ ଜଗିବ କିଏ ସେ ବେଢି

ଦେଖିଲା ଦୁର୍ବଳା ନାରୀ ସାଥୀ ଖୋଜେ କାହୁଁ ପାରିବ ସେ ଲଢି !

ପରସ୍ପର ପରିପୂରକ ହେବାରୁ ବଢିଲା ଏକାତ୍ମ ଭାବ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର ତାରା ସାକ୍ଷୀରଖି ଏକହେଲେ ଦୁହିଁଙ୍କର ଲାଭ ।

ପୁରୁଷର ବଳ ନାରୀ ଏକାଗ୍ରତା ଗୃହସ୍ଥିର ମୂଳଦୁଆ

ଜଂଜାଳ ବଢିଲା ଦୁନିଆଁଦାରୀର ହୋଇବାରୁ ପିଲାଛୁଆ ।

ହିଂସ୍ରଜନ୍ତୁ ଠାରୁ ସୁରକ୍ଷା ନିମନ୍ତେ ଜଂଗଲକୁ ସଫା କଲା

ଘରଟିଏ କଲେ ଆତ୍ମରକ୍ଷା ପାଇଁ ଦୁଆର ବନ୍ଧ ରଖିଲା ।

କୁଟୁମ୍ବ ବଢିଲା ସମାଜ ଗଢିଲା ସୃଷ୍ଟିର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜୀବ

ଦୟା କ୍ଷମା ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀ ପ୍ରୀତିର ଫଲଗୁ ସତେ ବହିବ !

ବୁଦ୍ଧିର ପ୍ରୟୋଗ ମଣିଷ ଜାତିକୁ କରାଇଲା ବଳବାନ

ହିଂସ୍ର ପଶୁ ଲୁଚିବାକୁ ଥାନ ନାହିଁ ଗଛ ଲତା କଲା ଛିନ୍ନ ।

ହିଂସା ଈର୍ଷା ଘୃଣା କପଟାଚାର ତା ଅସ୍ଥି ମଜ୍ଜାଗତ ହେଲା

ଯେତେ ଖାଇଲେବି ପେଟ ପୁରେନାହିଁ ସବୁଠି ହାତ ମାରିଲା।

ପଶୁରାଜ ସିନା ଶିକାର କରେନା କ୍ଷୁଧାତୁର ନ ହୋଇଲେ

ମଣିଷ କରଇ ଅବାଧ ଶିକାର ବଡ ପଣିଆର ବୋଲେ ।

ହିଂସ୍ର ପଶୁଠାରୁ ଡରି ଯିଏ ଦିନେ ଘରଟିଏ କରିଥିଲା

ସର୍କସରେ ଆଜି ନଚାଉଛି ତାକୁ ଦେଖିଲେ ସିଏ ଲୁଚିଲା ।

ଆଜି ଯଦି କିଏ ପଚାରେ ସବୁଠୁ ହିଂସ୍ର କିଏ ଜଗତରେ

ମଣିଷଠୁ ହିଂସ୍ର ନାହିଁ କେ ଜଗତେ କିମାଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଏ ଉତ୍ତରେ !

-ବିଶ୍ୱେଶ୍ଵର ମାଝୀ-