ସୁଖରେ ଥାଇ ମୁଁ ଡାକୁ ନାହିଁ ବୋଲି

ସୁଖରେ ଥାଇ ମୁଁ ଡାକୁନାହିଁ ବୋଲି

କରିଛ କି ମନ ଉଣା

ସୁଖେ ଡାକି କିଏ ପ୍ରାପତ ହୋଇଛି

ସୁଖ କରେ ବାଟ ବଣା ।

କେତେ ଡାକ ଡାକେ ବସି ତୋର ପାଖେ

ନିତି ମୁଁ ସଞ୍ଜ ସକାଳେ

ଆଉ କିବା ଡାକ ଲୋଡ ତୁମେ ପ୍ରଭୁ

ଅଛି କିଛି ଅନ୍ତରାଳେ?

ମଣିମା ଶୁଣିବା ହେଉ ବାରେ ଡାକ

ଡାକ ନୁହେଁ କିଛି ପାଇଁ

ସବୁ ମନ୍ଦିର ତ ବୁଲି ଆସିଲିଣି

କୃପା କିନ୍ତୁ ପାଉ ନାହିଁ ।

ଦୁଃଖ ପାରାବାରେ ବୁଡି ନାହିଁ ନାଥ

ଯାହା ମୁଁ ପାଇଛି ଖୁସି

କୃପାଳୁ ନୀଳାଦ୍ରି ବୋଲି ତୁମେ ରାଜା

ମାଗେ କିଛି ଅବିନାଶି ।

ସେଥିପାଇଁ ଲୋଡେ ତୁମ ଅନୁଭବ

ମୋ ପାଖରେ ଥିବ ସଦା

ତୁରିତେ ଦୁରିତ ନାଶ କର ବୋଲି

ଉଠାଅ କିରତି ଧ୍ୱଜା ।

କେତେ କାଳୁ ମୋର ରହିଅଛି ଆଶ

ତୁମ ଅନୁଭବ ନେବି

ଦର୍ଶନେ କଥନେ ଅବା ବନ୍ଧୁ ପଣେ

ଶରଣାଗତ ମୁଁ ହେବି ।

ନାହିଁ ଯଦି ନାହିଁ କଥା ସରିଯାନ୍ତା

ପିଟାଅ କାହିଁକି ମଥା

ମୋହରି ବେଳକୁ କରୁଣାର ବାରି

ପଡି ଯାଇଛି କି ଶୁଖା ।

ନୁହେଁ ଅକ୍ଷୁବ୍‌ଧ ବୋଲି ଅକିଞ୍ଚନ

ଦିଅ ମୋତେ ଅଙ୍ଗିକାର

ମାଗୁନି ଅଜର ନୁହେଁ ଅଜମ୍ବର

ହେବାକୁ ନିକଟତର ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ହୋତା