ଆକାଶ ଦେହରେ ବିଷୁବ ଝୁଲୁଛି

ଏବେ ଆକାଶ ଦେହରେ

ବିଷୁବ ଝୁଲୁଛି

କ୍ରମେ କ୍ରମେ ଡେଣା ତା'ର

ସମଗ୍ର ସତ୍ତାକୁ ବ୍ଯାପିଛି ।

ସହରରୁ ଗାଁକୁ ସମାଜକୁ-

ବ୍ଯକ୍ତି ମୁହାଣକୁ

ବୃକ୍ଷରୁ ଲତାକୁ କୁଂଜକୁ

ସମୁଦାୟ ଜଂଗଲ ଆଡକୁ ,

ସ୍ପଷ୍ଟ ବାରି ହେଉଛି :

ସାରା ନଈ-ନାଳ

ବନ୍ଧ ପୋଖରୀ ମାଳ

ଖାଁ-ଖାଁ

ଛାତିଏ ତାତିରେ

ଭୋକିଲା ସମୁଦ୍ର ମୁହଁରୁ

ଫେଣ ବାହାରୁଛି ।।

ଏବେ ଠିକ୍ ଶୁଭୁଛି !

କିଏ କେଉଁଠି ଅଛ

ଧାଇଁ ଆସ ଧାଇଁ ଆସ

ବୁଢା ଡଙ୍ଗର ଦେହରୁ

ହୁତୁ ହୁତୁ ନିଆଁ ବାହାରୁଛି

ଚାରିଆଡ କରୁଣ କରୁଣ

ବନ୍ଧ୍ଯା ପୃଥ୍ବୀ ମାଟି ଉଖାଳୁଛି ।।

କେହି କାହାକୁ ବାନ୍ଧିଛି ଏ-ସମୟେ

ଝାଳ -ନାଳ ଛାତିର ଭିତରେ

ହାକୁଟି ମାରି ମାରି

କିଏ ବ୍ଯସ୍ତ ବିବ୍ରତ

ନିଷ୍ପାପ ଜୀବନ ସାରା

ଆଉ କିଏ ବାହୁନି ବାହୁନି

ଛଡାଉଛି ରଂଗ

ନିଜ ଦେହସାରା ।।

ଏବେ ଚାରିଆଡ ଖରା ଆଉ ଖରା

ରାସ୍ତାସାରା - ଆଁ

ଆଁ ଭିତରେ ସବୁଯେତେ

ଭୂଗୋଳ ପୋଥିର ଗାଁ ।

କିଏ କେଉଁଠି ରଡି ଛାଡୁଛି

ଭୋକ-ଭୋକ-ଭୋକ

ଆଉ କିଏ

ମରୀଚିକାରେ ମେଣ୍ଟାଉଛି

ଶୋଷ- ଶୋଷ ଆଉ ଶୋଷ ।।

ସାରା-ଗାଁ ସାରା-ସହର ନିସ୍ତବ୍ଧ

କେବଳ ତଣ୍ଟିରୁ ଖସୁଛି ଖାଲି

ମଲା-ମଲା-ମଲା

ରାମ- ନାମ୍- ସତ୍ଯହେ ଧୂନ୍ ରେ

କିଏ ଇହଧାମ ଗଲା

ରାତି ପାହିଲା ବେଳକୁ

ଖବର କାଗଜ ପୃଷ୍ଠାରେ ଅଂଶୁଘାତ

ମୁଖ୍ୟ ପ୍ରସଙ୍ଗହିଁ ଥିଲା

ଯେଉଁଠି ଡାକବାଜି ଯନ୍ତ୍ରର

ସତର୍କ ଘଣ୍ଟି ମତେ ଶୁଭୁଥିଲା ।।

ଡଃ ଶିବ ପ୍ରସାଦ ତ୍ରିପାଠୀ

ସ୍ମୃତିନିଳୟ , ଉଦୟ ନଗର

ଷ୍ଟେସନ ରୋଡ,ବଲାଙ୍ଗୀର (ଓଡିଶା)