ଝରଣା

ତୁମେ ତ ଦେଖିଛ ଝରଣାର ଜଳ

                        ଝରିଥାଏ କଳ କଳ

ତୁମେ ତ ଭାବିଛ ଝରଣାର କୂଳ

                      ପ୍ରକୃତି ରାଣୀର ମେଳ

ସମସ୍ତେ କହନ୍ତି କେଉଁଠି ଝରୁଛି

                            କେବେଠୁଁ ପଡୁଛି

           ମାନି ନ ମାନି ବେଳ ଅବେଳ ।

ମୁଁ ଗଲି ପିକନିକ କଲି ବନ୍ଧୁମିଳନ ଆସର ବସେଇଲି

ଦେବକୁଣ୍ଡରୁ ସାନଘାଗରା –ବଡଘାଗରା ବୁଲିଲି

କାହିଁ ପ୍ରକୃତିର ମେଳ

           ବରଂ ଝିଅ ପୁଅର ପ୍ରେମ ଖେଳ

କାହିଁ କଳ କଳ ଝରଣାର ଜଳ

        ବରଂ ସାଳପତ୍ର-ପ୍ଲାଷ୍ଟିକ ଦୋନା ଦଳ ଦଳ

କାହିଁ ସତ୍ୟ ଶିବ ସୁନ୍ଦରର ପରିଭାଷା

      ବରଂ କ୍ୟାମେରା-ଫୋଟୋ-ସେଲଫିର ତମାଶା

କାହିଁ ପିକନିକର ମଜା-ଉଲ୍ଲାସ ଓ ହସ

      ବରଂ ପେଜୁଆ ଭାତକୁ ଅଲଣା ଚିକେନର ବାସ

ଆଳିଆରେ ଭରା ଆବର୍ଜନାରେ ମରା

                       ଝରଣାର ଗର୍ଭସ୍ଥଳ

ପ୍ରକୃତି ରାଣୀ କାନ୍ଦେ କଇଁ କଇଁ

                 ଅକୁହା କାହାଣୀ ମାଳ

ଶୁଭେନା ଆମକୁ ତା’ର

          ଦୁଃଖ-ଶୋକର କରୁଣ ବିଳାପ

ହସ କୌତକରେ ଆମେ

        ଲୁଟିନେଉ ତା’ର ଶୋଭା-ସମ୍ପଦ-ସଂଳାପ ।

କେତେ ଦିନ କେତେ ମାସ କେତେ ବର୍ଷ

କାଲ-ଅନ୍ଧ-ଅବିବେକୀର ଖୋଳପା ଭିତରେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସୃଷ୍ଟି

             କରୁଥିବ ପ୍ରକୃତି ମା’ର ବିନାଶ ସର୍ବନାଶ ।

ଆଶା ମୋର

ସହସା ଆସିବ ବିବେକ ଡାକରା

କାନରେ-ଆଖିରେ-ମନରେ ଆଣିଦେବ ଅଫୁରନ୍ତ ସାହାରା

ଝରଣାର କୂଳ ପୁଣି ହେବ କଳ କଳ

ପ୍ରକୃତି ଖେଳିବ ଯହିଁ ହୋଇ ଛଳ ଛଳ ।