ତଥାପି

ମାଆ ପେଟରୁ ହିଁ ମୋ ପାଇଁ

ହତ୍ୟାର ଷଡଯନ୍ତ୍ର ହୁଏ,

ତଥାପି ମୁଁ ଜନ୍ମ ନିଏ ସଵୁ ବାଧା ଡେଇଁ ।

ସଵୁଠି କୌତୂହଳ ନେଇ ମୋ ଦେହକୁ

ଦଳି ମନ୍ଥି ଦିଆଯାଏ

କଢି ଵେଳୁ ଫୁଟିବା ଆଗରୁ ।

ତଥାପି ମୁଁ ଫୁଟି ଉଠେ ସାତତାଳ ପଙ୍କରୁ

ସୃଷ୍ଟିର କଷ୍ଟକୁ ସହି

ଫୁଲ ଭଳି ଦେହରେ ମୋହର ।

ସୃଷ୍ଟି ହୋଇ ସର୍ଜନାର ଦାୟିତ୍ବ ବି ନିଏ

ନୂଆ ଏକ ଜୀଵନଟେ

ଚିରକାଳ ମୋ ଭିତରେ ଆଶ୍ରିତ ହୁଏ ।

ମୋ ମନକୁ ,ମୋ ଦେହକୁ

ଯେତେ ଶସ୍ତାରେ ବ୍ୟଵହାର କଲେ ବି

ଚିରକାଳ ମୋ ମହତ୍ଵରେ ମୁଁ ଝଟକୁଥାଏ ।

ଏତେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ,ଏତେ ଦୁଃଖ

ମୋ ଚାରିପଟେ ଅସୁରକ୍ଷାର ନିୟତ ବଳୟ

ତଥାପି ବି ଝିଅଟେ ଵୋଲି

ଚିରକାଳ ମୋ ଗୌରଵରେ ମୁଁ ଗର୍ଵିତ ହୁଏ ।

ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶର ସେଇ ଝିଅଟି ମରିଗଲା ପରେ ଵି

ଅସହାୟ ହୋଇ ଅନେକ ଝିଅ

ଅକାଳରେ ଝଡିଗଲା ପରେ ଵି

ଲୁହର ଦରିଆ ଡେଇଁ ଚିରକାଳ ତଥାପି ମୁଁ ହସେ ।