ପ୍ରେମ ତ୍ୟାଗ ହାବ

ପ୍ରେମ ତ୍ୟାଗ ହାବ କାଟେ ଅହଂଭାବ

ପରୋପକାରରେ କେତେ

ସଭିଙ୍କି ନିଜର କରି ନପାରିଲେ

ସନ୍ତୋଷ ନମିଳେ ସେତେ

ଅହଂକାର ଯେବେ ଶୀଳତା ଶୋଷକ

ଅହଂ ଆବେଶରେ ମନ

ସବୁ ସମ୍ପର୍କରେ ଅହଂକାର ଢାଙ୍କେ

ସ୍ଵଗୁଣକୁ କରେ ହୀନ

ଅହଂ ଆଧିକ୍ୟରେ ଅଙ୍ଗାରକ ତେଜ

ଅହଂ ହୁଏ ଅଧିକୃତ

ଅହଂ ଅଧିରୁଢେ ଆସମ୍ପର୍କ ବଢେ

ଅନାଚାର ଅନାହୂତ

ଅହଂ ଅନଶ୍ଵର ହୁଏ ଅନୁଚର

ଅହଂ ଅନପେତ ହୋଇ

ଅହଂ ଅପନତେ ହୃଦୟ ଆନତେ

ହୃଦୟରେ ଅସ୍ତ ଯାଇ

ଧିରେ ଧିରେ ପ୍ରେମ ହେଲେ ସମର୍ପଣ

ଅହଂ ଆତିଶଯ୍ୟ କଟେ

ପ୍ରେମ ପ୍ରତିକାର ପର ଉପକାର

କରୁଥିଲେ ନିଶ୍ଚେ ହଟେ

ସଭିଙ୍କୁ ନିଜର କରି ପାରୁଥିଲେ

ସାର୍ଥକ ହୁଏ ଜୀବନ

ଜୀବନରେ ଯିଏ ନିଜ ପାଇଁ ବଞ୍ଚେ

ବଞ୍ଚିହେବା ଅକାରଣ

ଜୀବନ ସନ୍ତୋଷ ଖୋଜୁଥାନ୍ତି ସର୍ବେ

ଅନ୍ତର ଅଭିଷ୍ଟ ଯେଣୁ

ସନ୍ତୋଷ ପ୍ରକାଶେ ଅସନ୍ତୋଷ ନାଶେ

ବିଞ୍ଛିଦେଲେ ପ୍ରେମ ରେଣୁ

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ହୋତା