ବାସର ଶେଯ

ରଜ ବିଶେଷାଙ୍କ କବିତା

କିଏ ? ଜାଣିଛି କହିଲ,

ମନ

ତୁମ ଆନମନା,

ବହୁ ପ୍ରତୀକ୍ଷିତ

ବାସର ଶେଯ,

ଆଉ

ସାଥି ଦୁହେଁ ବଦଳି

ଯାଇ ପାରନ୍ତି ,

କାହା ପ୍ରତି କାହିଁକି ?

କାହାର ପ୍ରତିବଦ୍ଧତା,

ମଣିଷ ପାଦରେ ବେଡି

ସିନା ଖାଲି

ତୁଛାଟାକୁ ଦେଇ ଅବାନ୍ତର ସମ୍ପର୍କର ଦ୍ଵାହି,

ସୁଯୋଗ ମିଳିଲେ ହେଲା,

ନିରୋଳାରେ

ଗୁଟୁର ଗୁ ଗୁଟୁର ଗୁ

ଖଣ୍ଡି ଉଡାନ ,

ରାସ୍ତା ଅଲଗା ଅଲଗା,

ମଣିଷରୁ ବିବର୍ତ୍ତିତ

ହେବାକୁ

ପଶୁ ରୂପେ ଲାଗୁଛି ବା

କେତେ ସମୟ,

କିଡ଼ଗିଚ ଯେ ବଦଳାଏ

ରଙ୍ଗ ଇଛା ମୁତାବକ------ !

ସବୁରି ପଛେ ଏକା

କାରଣ ,

ପାଶ୍ଚାତ ସଂସ୍କୃତିକୁ ନ ଛାଡେ ବନ୍ଦ ,

ନିଜର ଯେତେ ଅଛି ଲାଗେ ପୁରୁଣା ଡଙ୍ଘ

ଯେତେ ରାତି ସେତେ

ବାସର ଶେଯ

ଖେଳ ଓ ଖେଳାଳି

ଖାଲି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ,

ମିଛ ମିଛିକା

ସାବିତ୍ରୀ ଓଷା, ଉପବାସ

ସବୁ ରଜର ପାନ ମଉଜ

କାହାର ଓଠ ଖାଲି

କେତେ ନାଲି

ଓ

ପିଲା ଦିନ ବୋହୁ ବାଗୁଡ଼ି ଖେଳ,

ସାଙ୍ଗ ମିତ ଥଟ୍ଟା ପରିହାସ,

କେବଳ ସତ

ଏକମାତ୍ର ନିଜସ୍ୱ ବିକାଶର ଦୌଡି,

ହାଲିଆ ହେଉ ନ ଥିବା

ବାସର ଶେଯ ,

ସବୁ ରାତିର ଲୁହ ଭିଜା ତକିଆ

ଅଭିନୟର ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ

ଜୀବନ ଦୌଡର ----------!!

@କାଶ୍ୟପ,©®

ରାୟଗଡା ।