ମୋ ହାତ ଲେଖନୀ (ପ୍ରଥମ ଭାଗ)

ଏକାକୀ ଥିଲା ମୋ

ନିସଙ୍ଗ ଜୀବନ 

ବେରଙ୍ଗ ଚାଲିବା ପଥ

ସେ ମଧୁ ଲଗନେ

ଲେଖନୀ ପରଷ 

ସାଜିଲା ପରାଣ ମିତ ।

କେତେ ମଧୂଭରା 

ସେ ପହିଲି ହସ 

କେତେ ପ୍ରିତି ଛୁଆଁ ତା'ର

କେତେ ସ୍ନେହବୋଳା 

ମାଦକତା ଭରା

ଲେଖନୀ ଅମିୟ ଝର ।

ଅଭିମାନେ ଯେବେ

ମିଛରେ ମିଛରେ 

ନିଜ ପାଖେ ଯାଏ ରୁଷି

ଭାବନା ସଙ୍ଗତେ 

ମୃଦୁ ହାସ୍ୟମୁଖେ

କର ପରେ ଯାଏ ବସି ।

କେବେ ସେ ଫୁଲେଇ

କେବେ ସେ ଗେହ୍ଲେଇ

କେବେ ଭାରି କ୍ଷଣକୋପୀ 

କେବେ ବଂଶୀ ସ୍ୱନ

ପିରତି ଯମୁନା 

କେବେ ରାସରଙ୍ଗ ଗୋପୀ ।

କେବେ ଓଠ ଚୁମେ

କେବେ ହୃଦେ ଝୁମେ 

ଯାଦୁଗରୀ ଶବ୍ଦ ଛୁଇଁ 

କେବେ ଭସାମେଘ

କେବେ ନୀଳ ନଭ

କେବେ ସରସୀ'ର କଇଁ ।

ଯେବେ ମୋ ଭାବନା 

ଲେଖନୀ ମୁନରେ 

ଆସିବାକୁ କରେ ଡେରି

ଭାବ ଭବ ରଙ୍ଗେ 

ଲୁହ ଲହୁ ସଙ୍ଗେ 

ଟାଣେ ମୋର ହାତଧରି ।

ଚିନ୍ତା ଚେତନା ମୋ

ଲେଖନୀ ସଙ୍ଗତେ

ଯଦି ନ ହୁଅନ୍ତି ଠିଆ

ଅନ୍ତରେ ଅନ୍ତରେ 

ଅଦୃଶ୍ୟ ଭୀତିରେ 

ପ୍ରକମ୍ପିତ ହୁଏ ହିଆ ।

 କ୍ରମଶଃ