ତ୍ରାହି ଜଗନ୍ନାଥ ତ୍ରାହି ଜଗନ୍ନାଥ

ହେ ଜଗନ୍ନାଥ ତୁମେ ଅଛ କେମିତି?

ଫୋନି ପାଇଁ ଡରରେ ମୁଁ ଯେମିତି,

ତୁମେ କି ସେମିତି ?

ତୁମେ ସିନା ଅଚଳ ମହାମେରୁ

ଫୋନି ଟା ତୁମ ପାଖେ କେତେ ବଳବାନ ଯେ,

ମୁଁ ପରା ସାମାନ୍ୟ ମଣିଷ

ବଳ କେତେ ତୁମେ ତ ଜାଣିଛ ।

ତୁମେ ସିନା ସାଗରର ଜ୍ୱାଇଁ

ମହାସାଗର ର ଝଡ଼ ମାନେ ତୁମ ପୋଷା,

ମୁଁ ପରା ସାଧାରଣ ମଣିଷ

ଫୋନି ଉଡ଼େଇନବ ସହସା ।

ତୁମେ ସିନା ନାଥ ଲଷ୍ମୀପତି

ସବୁକିଛି ତୁମକୁ ହେବ ସୁଲଭ

ମୁଁ ପରା ନିମିତ୍ତ ମାତ୍ର,

ଦୁଇଦିନ ନଖାଇଲେ ପ୍ରାଣ ମୋ ବିକଳ ହେବ ।

ମୋତେ କିନ୍ତୁ ଡର ନାହିଁ ପ୍ରଭୁ

କାରଣ ଏଥର ଫନି ଆସୁଛି

ତୁମ ସିଂହଦ୍ୱାର ଦେଇ

ମୋତେ ଛୁଇଁବା ପୂର୍ବରୁ

ଆସୁଛି ସେ ନୀଳଚକ୍ର ଛୁଇଁ ।

ଏଣୁ ଆଶା କରୁଛି ଏଥର ଝଡ଼ କହିବ

ବିନାଶର ବଦଳରେ ଭାଷା ବିକାଶର

ଏଥର ଫନି କରିବ ମୋତେ ଶକ୍ତିଶାଳୀ

ଯେହେତୁ ତାହା ବହୁଛି

ଭୁଜ ଛୁଇଁ କାଳିଆର ।

ସବୁକିଛି ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଏଥର ଫନି ନେଉ ଉଡେଇ

କାରଣ ସେ ଆସୁଛି ଦୁଃଖ ନାଶନଙ୍କ ଅନୁମତି ନେଇ ।

ଏଥର ଫନି ଧୋଇଦେଉ ମନ ଅଗଣାରେ,

କୁଢ଼ କୁଢ଼ ପାପ ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତର କୁ ନେଇ

କାରଣ ସେ ବହୁଛି ପତିତପାବନ ବାନା ଉଡେଇ ।

ଏଥର ଫୋନିଝଡ଼ ଦର୍ପ ଅଭିମାନ ଅହଂକାର ଭାଙ୍ଗିବ ମୋର,

କାରଣ ସେ ପ୍ରଥମେ ପାଦ ଥପୁଛି

ପୁରୁଷୋତ୍ତମ କ୍ଷେତ୍ରରେ ତୁମର ।

ଏଥର ଫନି ଗଲା ବେଳେ ବୋଳିଦେବ

ମୋ ଓଠରେ ଅମିଳନ ସ୍ମିତହାସ୍ୟ

ସବୁଦିନ ପାଇଁ କାଳିଆର ଓଠ ଧାରେ

ନାଲି ହାସ୍ୟ ପରି ।

ଏଣୁ ହେ ଜଗନ୍ନାଥ ତୁମେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ରହିଥାଅ

ମୁଁ ତୁମ ଛତ୍ରଛାୟା ତଳେ ରହିଥାଏ

ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ବାଇଚଢେଇଟିଏ ପରି ।