ମୋର ବାଲ୍ୟକାଳ

ହେ ଈଶ୍ଵର !

ଫେରାଇ ଦେବ କି ମୋତେ ମୋର ବାଲ୍ୟକାଳ !

ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ସୋପାନ

ଚପଳା ଚଞ୍ଚଳା

ନିର୍ଲିପ୍ତ ଚାହାଣି, ନିର୍ଭୀକ ଭାବନା।

ପ୍ରଶାନ୍ତ ଓ ସରଳ ଜୀବନ

ଶୋଇଯିବି ମା' କୋଳରେ

ମା'ର ପଣତକାନୀ ସ୍ନେହ ଆଢୁଆଳେ

ହସୁଥିବି,କାନ୍ଦୁଥିବି।

ଗଢୁଥିବି ବାଲିଘର

       ଜାଣେ,

ବାଲିଘର ଭାଙ୍ଗିଯିବ କିଛି କ୍ଷଣ ପରେ

       ହେଲେ,

ନ ଭାଙ୍ଗୁ କାହାରି ହୃଦୟ।

ଏଠି,ମୋତେ ନିତି ଖେଳିବାକୁ ପଡେ

କପଟପାଶାର ପ୍ରତାରଣା, ଛଳନାର ଖେଳ।

ପ୍ରବଞ୍ଚନା ଆଉ ଆତ୍ମଶ୍ଳାଘା,

ମିଛ ଗାରିମାରେ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ।

ହେ ଈଶ୍ଵର !

ବାଲ୍ୟକାଳ ଢେର୍ ଗରୀୟାନ୍

ସେଇ ମୋର ଉଲଙ୍ଗ ଜୀବନ

ସେଇ ନଗ୍ନତାରେ ଥିଲା ନିର୍ମଳ ଆନନ୍ଦ।

ଏବେ ମୁଁ ବସ୍ତ୍ରାରୂଢ଼।

        କିନ୍ତୁ,

ନଗ୍ନ ଚିନ୍ତାଧାରା।

ସଭ୍ୟତା ଭିତରେ ଅସଭ୍ୟ ହୁଙ୍କାର ।