ଦ୍ବାପର ଯୁଗର ବଂଶୀ

ଦ୍ଵାପର ଯୁଗର ବଂଶୀ

ସୁମେରୁ ଦ୍ବୀପର ଉତ୍ତାପ ବିହୀନ
ମସୃଣ ତୁଷାର ବୁକେ
ରହି ଉଦାସରେ ଚାତକ ପରାୟେ
ଚାହିଁଲି ଚନ୍ଦ୍ରମା ମୁଖେ ।
ଚନ୍ଦ୍ରମା କହିଲା ସମଦଶା ମୋର
ଯୋଜନ ଦୂରରେ ପ୍ରିୟା
ସରସୀରେ ଫୁଟି ଚାହିଁଦେଲେ ରାତେ
ତରଳି ଉଠେ ମୋ ହିୟା ।
କଳପ ଯୁଗର ତାରକା ମାଳକୁ
ହୃଦୟେ ଦେଇଛି ରଖି
ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ଏହି ଅପରୂପ କୋଣେ
ସତାଇଶ ଯୁବା ସଖୀ ।
ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ ମୋର ଆକାଶରୁ ଖସି
ଝରିଯାଏ ପୃଷ୍ଠ ତଳେ
ରଜତ ରାତିର ହୀରକ ଝଲକ
ଉତ୍ତରଙ୍ଗ ହୋଇ ଚଳେ ।
କାହିଁ କେତେ ଦୂରେ ବିଷୁବରେଖାରେ
ତୁମେ ତ ଅନୂଢା କନ୍ୟା
ସେ ଦିଗ ବଳୟ ମୋ ଭ୍ରୂଲତା ତଳେ
ରଚାଏ ବିରହ ବନ୍ୟା ।
ମଝିରେ ଆମର ନାତିଶୀତୋଷ୍ଣର
ବିସ୍ତୃତ ଢିପ ଓ ଖାଲ
କମ୍ପନଭରା ସେ ଲମ୍ବ ଉପତ୍ୟକା
ଆବେଗର ମାୟାଜାଲ ।
ନାହିଁ ମୋର ଭାଗ୍ୟେ ହେମାଳ ମଣ୍ଡଳେ
ଝରା ପର୍ଣ୍ଣଟିଏ ସିନା
କେମିତି ବୁଝିବ ଗଭୀର ବେଦନା
ତହିଁ ବିସ୍ଫୋରଣ ବିନା !
ଗ୍ରୀଷ୍ମ ପ୍ରବାହର ଅଯାଚିତ ଦାନେ
ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ତୁମେ ପାଅ
ପୁଷ୍ପବାଟିକାରେ ବିହରି ଉଷତ
ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଥାଅ ।
ସୂର୍ଯ୍ୟର ଚୁମ୍ବନେ ପକ୍ବଫଳ ତୁମେ
ଖେଳିଯାଅ ଋତୁରଙ୍ଗେ
ତନ୍ମୟ ହୋଇ ମୁଁ ନିରୀକ୍ଷଣ କରେ
ଦୂରେ ଥାଇ ଥରା ଅଙ୍ଗେ ।
ସପନରେ ଦେଖି କଳ୍ପନାବିଳାସୀ
ହେଉଥିବି କେତେ ଦିନ
ବେଳୁବେଳ ମୋର ହୃଦୟ ଭିତର
ଆପେ ହୋଇଲାଣି ଖିନ୍ନ ।
ଢଳି ଢଳି ଆସ ଅଧାବାଟ ଯାଏଁ
ଆଗୋ ମୋର ରାଜହଂସୀ
ତୁମ ଲାଗି ଏଇ ମୁଖସ୍ଥ କଲିଣି
ଦ୍ଵାପର ଯୁଗର ବଂଶୀ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା
ଘର ନଂ - ଏଫ୍ / ୧୩
ସେକ୍ଟର - ୪
ରାଉରକେଲା - ୭୬୯୦୦୨
ଦୂରଭାଷ - ୭୯୭୮୧୯୨୨୨୭