କାଳିଆକୁ ଗୁହାରି

ଭକ୍ତ ପାଇଁ ପ୍ରଭୁ ସଂସାରେ କରିଛ ଲୀଳା  

ଭାବବିନୋଦିଆ ତୁମେ ଠାକୁର ପରା

ଦୁଃଖୀଙ୍କର ତୁମେ ଅଟ ଯେ ସଙ୍ଗାତ

ଫେଡିଥାଅ ତୁମେ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ସକଳ ଆରତ ।

ତୁମ ଚକାନୟନକୁ ଦେଖିଲେ ଲାଗଇ ଭୋଳ

ତୁମେ ପରା ନିଜେ ସେହି ଆଣ୍ଠୁଆ ଗୋପାଳ

ଭେଦଭାବ କିଛି ତୁମ ପାଖରେ ନାହିଁ

ତୁମେ ପରା ବଡଦେଉଳର ଗୋସାଇଁ ।

ଡାକନ୍ତି ଭକତ ପ୍ରଭୁ ତୁମକୁ ଆତୁରେ

ନୟନରୁ ଝରାନ୍ତି ଅଶ୍ରୁ ଧାରେ ଧାରେ

ତେତିଶହ କୋଟିଦେବାଦେବୀ ତୁମ ଦେହେ

ତୋ ଚକାନୟନଟିକୁ ଦେଖି ମନ ମୋହେ ।

ପଲକ ନ ପକାଇ ପ୍ରଭୁ ଚାହିଁ ରହିଛ

ଜଗତର ସୁଖ ଦୁଃଖ ସବୁ ତୁମେ ବୁଝୁଛ

ଶୁଣିଛ କି ପ୍ରଭୁ ଦିନେ ହୃଦୟର କୋହ 

ଦେଖିଛ କି ତୁମେ କେବେ ଏ ଆଖିର ଲୁହ ।

ମନର କଥାଟି କହିଦେଲି ତତେ

ତୋ ଭକ୍ତଟିଏ ବୋଲି ଭାବିନେବୁ ମତେ

କେତେ ଯେ ଗୁହାରି ଶୁଣିବୁ ନିତିଦିନ

କୋଟିଭକ୍ତ ଡାକନ୍ତି ସେତ ପ୍ରତିଦିନ ।