ଭକ୍ତି

ରୋମାଣ୍ଟିକ କବି ମାୟାଧର ମାନସିଂହ

ଏକ ଦିନ ନିଶାଶେଷେ ଗୃହ-ବଳଭୀରେ

ଦେଖଇ ନିଶାନ୍ତ-ନଭଃ ପ୍ରାଣସଙ୍ଗିନୀରେ

ବୁଝାଇଲି ସୃଷ୍ଟି କଥା ।ଅନନ୍ତ ଗଗନେ

ଅଗଣ୍ୟ ହୀରକ-ଖଣ୍ଡ ନିଃସର୍ଗ-ଜ୍ଜ୍ୱଳନେ

ଜଳୁଥିଲେ ନିର୍ନିମେଷ; କହିଲି ଦେଖାଇ

' ଏ ଯେଉଁ ଜ୍ୟୋତିର ରେଣୁ-ପୁଞ୍ଜ ନଭଃ ଛାଇ,-

ଏହାର ପ୍ରତ୍ୟେକ,ଏକ ସୌର ପରିବାର

ଗ୍ରହ-ଉପଗ୍ରହ ଘେନି ।ଅଗଣ୍ୟ ସଂସାର

ଭ୍ରମୁଛନ୍ତି ଅନ୍ତରୀକ୍ଷେ; ଏ ମହା-ସୃଷ୍ଟିର

କିଏ ସ୍ରଷ୍ଟା ?' ଅଛି କିଏ ?-ରହି କ୍ଷଣେ ସ୍ଥିର

'ଅଛି' କହି ଏକ ବିନ୍ଦୁ ଭକ୍ତି ସମ ଢଳି

ସ୍ରଷ୍ଟାରେ ନମିଲା ପ୍ରିୟା ମୁଖ ନତ କରି ।

ସମାପ୍ତ