ବିରହ କବିତା -୧

ବିରହିଣୀ ପ୍ରିୟା ମୋ ହୃଦ କନ୍ଦରେ

ଅଛ ତୁମେ ସଦା ରହି

ରହିଥିଲ ରହିଥିବ ସବୁ ଦିନ

ଭୁଲି ତ ପାରିବି ନାହିଁ ।

ଭଲ ପାଉଛି ମୁଁ ନିଜ ଠାରୁ ବେଶି

କେମିତି ପାରିବି ଭୁଲି

ଭଲ ପାଉଥିଲି ପାଉଥିବି ପ୍ରିୟା

ଯେତେ ଦିନ ଥିବି ଜୀଇଁ ।

ତୁମ ସେଇ ସ୍ମୃତି ଆଜିବି ଜୀବନ୍ତ

ଆଜି ବି ପାରିନି ଭୁଲି

ତୁମ ସହ ବିତା ପ୍ରତିଟି ସମୟ

ହୃଦୟ ମୋ ଦିଏ ଜାଳି ।

ସାଥି ହୋଇ ବାଟ ଚାଲିବା ପାଇଁ ତ

କଥା ମୋତେ ଥିଲ ଦେଇ

ଆଜି ଏକା ଏକା ଚାଲୁଛି ବାଟ ମୁଁ

ଜୀବନ ର ଲକ୍ଷ୍ୟ ଭୁଲି ।

ଡରିବା ନି ବୋଲି ଏଇ ଦୁନିଆ କୁ

ତୁମେ ପରା ଥିଲ କହି

ଆଜି କାହିଁ ପ୍ରିୟା ଡରି ସମାଜ କୁ

ମୋ ଠାରୁ ଗଲ ଦୁରେଇ ।

ମୋତେ ଏକା କରି କେମିତି ରହିଛ

ମୋ ଠାରୁ ଦୂରରେ ରହି

ସାତ ଜନ୍ମ ପାଇଁ କଥା ଦେଇ ପ୍ରିୟା

ସାତ ଦିନେ ଗଳ ଭୁଲି ।

ମନ କୁ ସିନା ମୁଁ ଦେଇଛି ବୁଝେଇ

ହୃଦୟ ଜମା ବୁଝୁନି

ତୁମ ଫେରିବାର ଶେଷ ଆଶା ନେଇ

ଆଜି ବି ତ ମୁଁ ବଞ୍ଚିଛି ।